Leki układu pokarmowego

 0    64 tarjetas    nkaes
descargar mp3 imprimir jugar test de práctica
 
término język polski definición język polski
Leki z wyboru w chorobie wrzodowej
empezar lección
pochodne benzimidazolu (blokery pompy protonowej)
Metabolizm blokerów pompy protonowej - do substanci czynnej
empezar lección
Po przejściu przez żołądek (tabletki powlekane) są reabsorbowane w jelicie cienkim i za pośrednictwem krwi dostarczane do kanalików komórek okładzinowych; w środowisku kwaśnym przekształcają się do związków czynnych (proleki): sulfenamidów
Jak działają blokery pompy protonowej?
empezar lección
hamują przyłączanie ATP do enzymu i defosforylację zależną od K; wiążą się NIEODWRACALNIE (czas działania 1-3 dni)
Wpływ inhibitorów pompy protonowej na H. pylori
empezar lección
wzrost pH ułatwia eradykację bakterii
Czy inhibitory pompy protonowej można stosować w przypadku krwawiących wrzodów?
empezar lección
tak, bo w środowisku o wyższym pH trombocyty łatwiej agregują
Biodostępność omeprazolu
empezar lección
zwiększa się z czasem (nie dotyczy to innych leków z grupy) ze względu na wysycenie metabolizmu pierwszego przejścia
Metabolizm blokerów pompy protonowej - do wydalenia
empezar lección
są metabolizowane w wątrobie (CYP2C19 i w mniejszym stopniu CYP3A); wydalane przez nerki
Interakcje blokerów pompy protonowej
empezar lección
ze wzg. na metabolizm przez CYP2C19 i 3A: interakcja z warfaryną, diazepamem i fenytoiną; hamują wchłanianie wit. B12 i ketokonazolu, zwiększają resprpcję digoksyny; ich metabolizm pobudzają makrolidy (i odwrotnie)
Działania niepożądane inhibitorów pompy protonowej
empezar lección
dolegliwości żoł-jel, zawroty głowy, nudności, bóle głowy, wzrost st. transaminaz, wykwity skórne; po podaniu pozajelitowym: zab. wzroku i słuchu
Przeciwwskazania do stosowania IPP
empezar lección
zaburzenia funkcji wątroby
Grupy leków stosowane w chorobie wrzodowej
empezar lección
IPP, antagoniści rec. H2, leki neutralizujące, sukralfat, pochodne PGE, parasympatykolityki, związki bizmutu
Działanie inhibitorów rec. histaminowych H2
empezar lección
obniżają spoczynkowe i indukowane histaminą wydzielanie HCl; zmniejszają też wydzielanie indukowane n. błędnym i gastryną
Końcówka nazw antagonistów H2
empezar lección
-tydyna
Kliniczne efekty działania antagonistów H2
empezar lección
zmniejszają dolegliwości bólowe i przyspieszają gojenie wrzodów
Leki drugiego wyboru w leczeniu choroby wrzodowej
empezar lección
antagoniści H2; mniej skuteczne niż IPP, ale nie blokują zupełnie wydzielania kwasu, więc nie nieszczą bariery przeciwbakteryjnej
Zastosowanie antagonistów rec. H2
empezar lección
leczenie choroby wrzodowej, zapobieganie nawrotom (w obu przypadkach skuteczniejsze są IPP); wlewy dużych dawek w leczeniu wrzodu stresowego
Działania niepożądane antagonistów rec H2
empezar lección
bóle głowy, zawroty głowy, nudności, biegunki lub zaparcia, ZABURZENIA SMAKU (cymetydyna), bóle stawów i mięśni, wzrost st. transaminaz
Działania niepożądane cymetydyny
empezar lección
zaburzenia smaku, DZIAŁANIE ANTYANDROGENNE (zab. potencji, ginekomastia, oligospermia); w pacjentów w podeszłym wieku / z zaburzeniami wątroby i nerek - zamroczenia, halucynacje
Przeciwwskazania do stosowania antagonistów H2
empezar lección
brak (ostrożnie w ciąży i okresie karmienia)
Interakcje antagonistów rec. H2
empezar lección
gł. cymetydyna: hamowanie P-450 (nasilenie działania benzodiazepin, leków przeciwzakrzepowych, lidokainy, fenytoiny, teofiliny, nasilone działania niepożądane trójcyklicznych leków przeciwdepresyjnych)
Jakie związku stosuje się do neutralizowania HCl?
empezar lección
związki magnezu i glinu (tlenki, wodorotlenki, siarczany, węglany, etc.), węglan wapnia, wodorowęglan sodu
Przyjmowanie leków neutralizującyh HCl
empezar lección
1-3h po posiłku, przed udaniem się na spoczynek i ew. w razie potrzeby; nie powinny być przyjmowane z innymi lekami (utrudniają wchłanianie)
Działania niepożądane leków neutralizujących HCl
empezar lección
w niewydolności nerek długotrwałe podawanie związków Mg moze prowadzić do hipermagnezemii, a związków glinu: do encefalopatii; jony Mg mogą powodować biegunki, a Al: zaparcia; przyjmowanie glinu może prowadzić do niedoboru fosforanów (osteoporoza)
Zastosowanie wodorotlenku glinu
empezar lección
środek zobojętniający HCl; środek wiążący fosforany w ich podwyższonym stężeniu u chorych na niewydolność nerek (z solami wapnia i saweramelem)
Czym grozi długotrwałe przyjmowanie siarczanu glinowo-magnezowego?
empezar lección
tworzeniem krzemianowych kamieni nerkowych
Czym grozi długotrwałe przyjmowanie węglanu wapnia?
empezar lección
hiperkalcemią, odkaładaniem wapnia w tkankach (nefrokalcynoza), zaparcia, nasilenie wydzielania HCl przez jony Ca
Sukralfat - działanie
empezar lección
zasadowa sól glinowa; tworzy na powierchni wrzodu kompleksowe połączenia z zasadowymi białkami, tworząc warstwę ochronną; zwiększa syntezę prostaglandyn
Działania niepożądane sukralfatu
empezar lección
zaparcia
Przeciwwskazania do stosowania sukralfatu
empezar lección
mocno ograniczona funkcja nerek (długotrwała resorpcja jonów glinu może spowodować encefalopatię)
Mizoprostol
empezar lección
pochodna PGE stosowana w leczeniu choroby wrzodowej; oddziałując na rec. EP3 kom. okładzinowych hamuje wydzielanie HCl; aktywizuje czynniki osłonowe
Farmakokinetyka mizoprostolu
empezar lección
po podaniu doustnym szybko resorbowany i biotransformowany do akt.kw. mizoprostolowego; wydalany przez nerki
Jak stosujemy mizoprostol?
empezar lección
ze względu na działania niepożądane stosuje się go z NLPZ
Działania niepożądane mizoprostolu
empezar lección
częste: biegunki, bóle brzucha, mdłości, ból głowy, odrętwienie, rzadko zaburzenia menstruacji
U kogo nie stosujemy mizoprostolu?
empezar lección
kobiety w ciąży (ryzyko skurczu macicy i poronienia), chorzy na zapalenia jelit
Parasympatykolityki stosowane w chorobie wrzodowej
empezar lección
hamują wybiórczo receptor M1: pirenzepina
Działanie pirenzepiny
empezar lección
Przez hamowanie receptora M1 hamuje sekrecję HCl i pepsynogenu
Farmakokinetyka pirenzepiny
empezar lección
podawana doustnie wchłania się w 30%; wydalana gł. w postaci niezmienionej z moczem i kałem
Działania niepożądane pirenzepiny
empezar lección
jak innych leków cholinolitycznych, ale słabsze
Związki bizmutu w leczeniu choroby wrzodowej
empezar lección
działają osłonowo na błonę śluzową i wiążą kw. żółciowe, niszczą H. pylori (stosowane w połączeniu z antybiotykami)
Działania niepożądane związków bizmutu
empezar lección
nudności, wymioty, barwienieni kału na czarny; istneje ryzyko zatrucia (encefalopatia, osteodystrofia)
Przeciwwskazania do stosowania soli bizmutu
empezar lección
ciąża, karmienie, niewydolność nerek
Interakcje związków bizmutu
empezar lección
hamują wchłanianie tetracyklin
Leki stosowany w terapii otyłości
empezar lección
orlistat; inhibitor lipaz żołądkowo-jelitowych hamujący rozkład TAG, a przez to ich wchłanianie; przyjmować bezp. przed, podczas lub do 1h po głównym posiłku
Przeciwwskazania do stosowania orlistatu
empezar lección
zespoły złego wchłaniania, zastój żółci
Interakcje orlistatu
empezar lección
przy jednoczesnym przyjmowaniu leków hamujących krzepnięcie należy kontrolować INR
Leki stosowane w kolce żółciowej
empezar lección
parasympatykolityki (np. bromek N-butyloskopolaminy), muskulotropowe i neurotropowo-muskulotropowe leki spazmolityczne (alkaloidy izochinolinowe (opioidowe): papaweryna, hymekromon, oksybutynina), r-r MgSO4, r-r sorbitolu(pobudzają opróżnianie pęcherzyka)
Leki żółciotwórcze
empezar lección
kwasy żółciowe (żółć wołowa, kw. dehydrocholowy), febuprol; stosowane w zaleganiu złogów piasku żółciowego
Przeciwwskazania do stosowania leków żółciotwórczych
empezar lección
Przeciwwskazania do stosowania leków żółciotwórczychostre zapalenie wątroby, ropień pęcherzyka żółciowego, mechaniczna niedrożność dróg żółciowych
Substancja o działaniu żółciotwórczym I żółciopędnym
empezar lección
hymekromon (grupa papaweryny)
Leki rozpuszczające złogi żółciowe
empezar lección
kwas chenodezoksycholowy, kw. urodezoksycholowy (hamują wydż. cholesterolu do żółci, synteze cholesterolu i jego resorpcję jelitową)
Przeciwwskazania do stosowania kw. chenodezoksycholowego i urodezoksycholowego
empezar lección
choroby zapalne dróg żółciowych, niedrożność przewodu żółciowego wspólnego lub pęcherzyka, zaburzenia czynności wątroby i nerek, częste kolki, ciąża
Leki ograniczające wchłanianie kw. chenodezoksycholowego i ursodezoksycholowego
empezar lección
cholestryamina, leki zaw. Al
Leczenie colitis ulcerosa
empezar lección
lekami z pierwszego wyboru zą aminosalicylany (MESALAZYNA, sulfasalazyna, olsalazyna), w zaawansowanym lub piorunującym dodatkowo GKS (doustnie, pozajelitowo), a gdy to nei działa: immunosupresja (cyklosporyna, takrolimus i.v.; potem azatiopryna lub 6-MP)
Jak podawane są aminosalicylany w CU?
empezar lección
aby nie wchłonęły się z przewodu pok.: tabletki powlekane, czopki, wlekwi doodbytnicze, pianki, kowalencyjnie powiązane z innym związkiem (sulfa- i olsalazyna)
Działania niepożądane aminosalicylanów
empezar lección
biegunka, bóle i zawroty głowy, zwiększone st. transaminaz, methemoglobinemia, rekacje nadwrazliwości, sulfasalazyna: jak sulfonamidy, oligospermia, agranulocytoza
Leczenie choroby Crohna
empezar lección
lekkie rzuty: mesalazyna (mała skuteczność), budezonid i inne GKS; przy częstych rzutach GKS + azatiopryna lub 6-merkaptopuryna; bardzo ciężekie rzuty: GKS + mezlocylina/metronidazol/cyprofloksacyna; ew. metotreksat; biol: infliksimab
Pęczniejące środki rpzeczyszczające
empezar lección
siemię lniane, babka jajowata, otręby pszenne, bazoryna; dodatkowo sprzyjają obiżeniu st. cholesterolu we krwi
Osmotyczne środki przeczyszczające
empezar lección
solne (siarczan Mg, Na, fosforan Na, cytrynian Na; mogą powodować retencję płynów i nadciśnienie), mannitol, sorbitol, laktitol, cukry (laktoza, laktuloza; prod. ich rozkładu: kw. octowy, mlekowy, masłowy, propionowy pob. perystaltykę), polietylenoglikol
Leki przeczyszczające hamujące resorpcję
empezar lección
blokują Na/K ATPazę: olej rycynowy (skuteczny i pozbawiony działań niepożądanych), glikozydy antrachinowe (aloes, kora kruszyny, szakłak pospolity, strączyniec, rzewień; tzw. emodyny; mocz przybiera ciemny kolor; nie stosować w ciąży)
Syntetyczne leki przeczyszczające: difenole
empezar lección
Syntetyczne leki przeczyszczające: difenolebisakodyl i pikosiarczan sodu; proleki (metab. w wątrobie - krążenie wątr-jel); działają po 10h (doustnie) lub 30-60 min (doodbytniczo)
Środki ułatwiajace pasaż mas kałowych
empezar lección
dokuzan sodu (związek powierzchniowo czynny, dobrze tolerowany), parafina płynna (ryzyko hipowitaminozy, zab. trawienia, rekacji na ciało obce)
Substancje wpływające na odruch defekacji
empezar lección
glicerol i sorbit; pobudzają odruch defekacji; zalecane u niemowląt i małych dzieci
Leki przeczyszczające: antagoniści rec. opioidowych
empezar lección
alwimopan; selektywny wobec rec. mi; leczenie zaparć spowodowanych opioidami i pooperacyjnych
Leki przeciwbiegunkowe
empezar lección
środki adsorpcyjne (węgiel), ściągające (garbniki), liofilizowane (Saccharomyces), drożdże (hamują wiązanie toksyn do ściany jelita), ponadto opioidy (loperamid), leki przeciwzakaźne

Debes iniciar sesión para poder comentar.