Leki układu krążenia

 0    106 tarjetas    Fiszka69
descargar mp3 imprimir jugar test de práctica
 
término język polski definición język polski
Strategia leczenie niewydolności serca
empezar lección
dawniej stosowano głównie leki działające inotropowo (+) (glikozydy naparstnicy) obecnie stawia się na ekonomizację pracy serca (diuretyki, inhibitory układu RAA, blokery ukł. wspł.)
Jakie diuretyki są NAJBARDZIEJ wskazane w leczeniu ostrej niewydolności serca?
empezar lección
diuretyki pętlowe, bo przed efektem diuretycznym powodują rozkurcz miśęniówki naczyń przez uwolnienie prostaglandyn z nerek (zmniejszenie obciażenia wstępnego)
Z czym łączymi diuretyki w leczeniu niewydolności serca?
empezar lección
z inhibitorami ACE (zaczynać od małych dawek!, by nie doszło do hipotonii) i glikozydami nasercowymi (uwaga na hiperkaliemię mogącą nasilać ich działanie)
Jakie są leki z wyboru w niewydolności LK serca przy frakcji wyrzutowej <35%?
empezar lección
inhibitory ACE
Kiedy w niewydolności serca stosujemy sartany?
empezar lección
Gdy pacjent źle toleruje inhibitory ACE (objawy blokady rozkładu bradykininy)
Jak blokujemy układ RAA u chorych z niewydolnością serca?
empezar lección
przez stosowanie inhibitorów ACE, ew. sartanów, a w ciężkich przypadkach również antagonistów aldosteronu (spironolakton, eplerenon)
Leki AUN stosowane w niewydolności serca
empezar lección
b-blokery: w niewydolności w efekcie nadmiernego pob. ukł. wspł. liczba receptorów beta jest zmniejszona, a b-blokery normalizują to; zmniejszone stężenie katecholamin -> mniejsze ryzyko apoptozy myokardiocytów; zmniejszenie wydz. reniny
Działanie glikozydów nasercowych
empezar lección
inotropowe (+), batmotropowe (+) (pob. heterotopowe), chronotropowe (-), dromotropowe (-) (przewodzenie bodźców); ekonomizacja pracy serca
Zastosowanie glikozydów naparstnicy w leczeniu niewydolności serca
empezar lección
nie są już lekami z wyboru i nie stosujemy ich w monoterapii
Mechanizm działania glikozydów nasercowych
empezar lección
wiążą się z zależną od Mg ATPazą Na/K prowadząc do jej zablokowania -> sód zostaje w komórce a potas na zewnątrz (zwolnienie przewodzenia bodźców); duże st. jonów sodu hamuje pompę Na/Ca, która normalnie pompuje Ca na zewnątrz kom. -> więcej Ca w RE
Digitoksyna a digoksyna
empezar lección
digoksyna powstaje z digitoksyny w wyniku hydroksylacji (zachodzi też w organizmie)
Skąd wynika długi okres działania digitoksyny (170-190h)?
empezar lección
Ulega krążeniu jelitowo-wątrobowemu
Który glikozyd nasercowy przenika do OUN?
empezar lección
Który glikozyd nasercowy przenika do OUN? metylodigoksyna - ryzyko ośrodkowych działań niepożądanych
Digitoksyna i digoksyna w niewydolności nerek
empezar lección
digoksyna wydalana jest w większości przez nerki i jej dawkę nalezy dostosować do ich stanu; digitoksyna jest wydalana w małym stopniu przez nerki, więc nie jest to konieczne
Wskazania do stosowania glikozydów naparstnicy
empezar lección
niewydolność mięśnia sercowego (umiarkowanie ciężka i ciężka) z inhibitorami ACE i b-blokerami; tachykardie i tachyarytmie nadkomorowe; trzepotanie i migotanie przedsionków
U jakich pacjentów należy szczególnie ostrożnie dawkować glikozydy nasercowe?
empezar lección
u tych, u których występuje hipokaliemia, hiperkalcemia, zaburzenia wydalania (niewydolność nerek), z zapaleniem mięśnia sercowego, chorobą wieńcową, w podeszłym wieku (po. 70rż.), z niedowagą
Działania niepożądane glikozydów napartnicy
empezar lección
występują u 20% stosujących (bardzo wąski zakres terapeutyczny): arytmie, oszołomienie, bóle głowy, zaburzenia widzenia (zwł. barw), nudności, wymioty, w starszym wieku splątanie, halucynacje
Glikozydy nasercowe a nowotwory
empezar lección
digitoksyna wydaje się hamować wzrost nowotworów
Przeciwwskazania do stosowania glikozydów nasercowych
empezar lección
ciężkie bradykardie, komorowe zaburzenia rytmu, kardiomiopatia przerostowo-zaporowa, podejrzenie zatrucia glikozydami naparstnicy
Leki nasilające działanie glikozydów naparstnicy
empezar lección
te które prowadzą do utraty jonów potasu: saluretyki, środki przeczyszczające, hormony kory nadnerczy, insulina, amfoterycyna B; ponadto podawane pozajelitowo sole wapnia
Leki zmniejszające działanie glikozydów naparstnicy
empezar lección
cholestyramina (hamuje wchłanianie), triamteren, amilorid (oszczędzają potas)
Leki podwyższające st. digoksyny we krwi
empezar lección
współzawodniczą o glikoproteinę P: chinidyna, werapamil, nifedypina
Leki obniżające st. digoksyny we krwi
empezar lección
indukujące glikoproteinę P: rifampicyna
Postępowanie w ciężkim zatruciu glikozydami naparstnicy
empezar lección
hamowanie wchłaniania (cholestyramina), atropina, jeśliw ystąpi bradykardia, jeśli tachkardia: jony K we wlewie dożylnymaparstnicy
Katecholaminy w ostrej niewydolności serca
empezar lección
dopamina i dobutamina; pobudzają rec. beta - działają chronotropowo (+), ułatwiają ektopowe tworzenie pobudzeń, zwiększają zużycie tlenu
Inhibitory fosfodiesterazy III w niewydolności serca
empezar lección
mogą być stosowane krótkotrwale w ciężkiej niewydolności: milrynon, enoksymon; działają inotropowo i chronotropowo (+) przez zwiększenie st. cAMP; rozszerzają naczynia (inodylatatory); podajemy we wlewie dożylnym
Działania niepożądane milrynonu i enoksymonu
empezar lección
są znaczne: arytmie (częściej komorowe), hipotonia, trombocytopenia, gorączka, zaburzenia żoł-jel, bóle głowy, mięśni, wzrost st. transaminaz, oliguria, zakrzepowae zapalenie żył w miejscu wstrzyknięcia
Przeciwwskazania do stosowania milrynonu i enoksymonu
empezar lección
ciężka kardiomiopatia zaporowa, wyraźna hipowolemia, tachykardia, tętniak komory serca, ciąża, karmienie
Azotany w ostrej niewydolności serca
empezar lección
NTG podjęzykowo, a przy niedostatecznym działaniu we wlewie dożylnym
Azotany w przewlekłej niewydolności serca
empezar lección
wspomagająco można stosować diazotan izosorbidu, monoazotan izosorbidu, tetraazotan pentaerytrytylu
Leki stosowane w bradyarytmiach
empezar lección
krótkotrwale stosuje się: b-mimetyki (adrenalina, izoprenalina, orcyprenalina), parasympatykolityki (atropina, bromek ipratropium); jeśli nie zdają egzaminu konieczne jest wszczepienie kardiostymulatora
Grupy leków stosowane w tacharytmiach
empezar lección
klasa I - blokery kanałów sodowych (lidokaina, chinidyna, propafenon); klasa II - b-blokery; klasa III - blokery kanałów K (sotalol, amiodaron, ibutylid), klasa IV - antagoniści wapnia (werapamil, gallopamil, diltiazem)
Podklasy klasy I leków antyarytmicznych
empezar lección
IA - działające chinidynopodobnie (wydłużają potencjał czynnościowy), IB - lidokaina i meksyletyna (skracają potencjał czynnościowy), IC - flekainid i propafenon (bez wpływu na potencjał czynnościowyą)
Ogólne działanie leków antyarytmicznych klasy I
empezar lección
stabilizują błonę komórkową, zmniejszają prędkość narastania potencjału czynnościowego, a tym samym szybkość przewodzenia, podwyższają próg depolaryzacji, wydłuzają całkowity czas repolaryzacji; działają inotropowo (-)
Leki antyarytmiczne klasy IA
empezar lección
chinidyna, ajmalina, detajmium, prajmalina
Działanie leków antyarytmicznych klasy IA
empezar lección
blokują szybki dokomórkowy napływ jonów sodu i wydłużają czas trwania potencjału czynnościowego (wydłużają QRS i QT)
Paradoksalne działanie chinidyny
empezar lección
chinidyna działa częściowo antycholinergicznie, co może przeważać przy podawaniu małych dawek i paradoksalnie powodować wzrost częstości akcji serca po jej podaniu
Terapia tachykardii nadkomorowych lekami klasy IA
empezar lección
powinna być poprzedzona podaniem glikozydów naparstnicy, by zapobiec zwiększeniu częstości skurczów komorowych
Działania niepożądane antyarytmikow klasy IA
empezar lección
hipotonia, zaburzenia żoł-jel (dz. antycholinergiczne) suchość w ustach, utrudnienie mikcji, zab. akomodacji, biegunka; przedawkowanie: blok PK, skurcze dodatkowe, asystolia
Przeciwwskazania do stosowania leków antyarytmicznych klasy IA
empezar lección
zdekompensowana niewydolność serca, bradykarida, zaburzenia przewodzenia, zatrucie glikozydami naparstnicy
Leki nasilające działanie leków antyarytmicznych klasy IA
empezar lección
trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, neuroleptyki
Inne działania chinidyny
empezar lección
przeciwmalaryczne, wywołuje skurcze macicy
Na jakie kanały działa chinidyna?
empezar lección
blokuje szybkie kanały sodowe, w większych dawkach blokuje kanały potasowe
Objawy przedawkowania chinidyny
empezar lección
zaburzenia widzenia i słuchu, nudności, wymioty, zawroty głowy, majaki
Reakcje alergiczne a chinidyna
empezar lección
są częste, podobnie jak przy stosowaniu chininy
Chinidyna a digitoksyna
empezar lección
współzawodniczą o glikoproteinę P: chinidyna wzmaga działanie digitoksyny
Interakcje chinidyny
empezar lección
zwiększa działanie digitoksyny; hamując CYP2D6 podnosi stęzenie metoprololu, propafenonu
Klasa IB leków przeciwarytmicznych
empezar lección
lidokaina i meksyletyna
Działanie leków antyarytminczych klasy IB
empezar lección
hamują kanały sodowe (otwarte i nieaktywne, ale nie w stanie spoczynku); skracają czas trwania potencjału czynnościowego; zmniejszają szybkość depolaryzacji; przedłużają czas regeneracji kanałów sodowych przy dużych częstościach akcji serca
Na którą część myocardium lidokaina i meksyletyna działają silniej?
empezar lección
na komory
Działania niepożądane leków antyarytmicznych klasy IB
empezar lección
podobne jak dla klasy IA: hipotonia, zaburzenia żoł-jel (dz. antycholinergiczne) suchość w ustach, utrudnienie mikcji, zab. akomodacji, biegunka; przedawkowanie: blok PK, skurcze dodatkowe, asystolia; PONADTO podanie dużych dawek grozi pob. OUN i drgawkam
Jaką drogą podaje się lidokainę i meksyletynę antyarytmicznie?
empezar lección
lidokainę dożylnie, bo po podaniu doustnym ulega dużemu efektowi pierwszego przejścia; meksyletynę można podawać doustnie
Leki przeciwarytmiczne klasy IC
empezar lección
flekainid, propafenon
Działanie leków przeciwarytmicznych klasy IC
empezar lección
bardzo silnie blokują szybki dokomórkowy napływ jonów Na w fazie 0 potencjału czynnościowego (poszerzenie QRS przy spoczynkowej akcji serca); nie wpływają na czas trwania potencjału czynnościowego
Wskazania do stosowania flekainidu i propafenonu
empezar lección
ograniczone: głównie nadkomorowe tachyarytmie (migotanie przedsionków, kardiowersja z migotania przedsionków do rytmu zatokowego)
Metabolizm propafenonu
empezar lección
CYP2D6
Metabolizm flekainindu
empezar lección
częściowo przez CYP2D6; wydalany przez nerki również w postaci niezmienionej
W jakich arytmiach stosuje się b-blokery?
empezar lección
tachykaridach zatokowych, napadowych tachykardiach nadkomorowych, komorowe skurcze dodatkowe
Podstawowe leki antyarytmiczne to
empezar lección
b-blokery
O czym należy pamiętać stosując b-blokery w arytmiach?
empezar lección
o tym, ze mogą blokowac przewodnictwo P-K
Leki przeciwarytmiczne klasy III
empezar lección
sotalol, amiodaron, ibutylid
Działanie leków przeciwarytmicznych III klasy
empezar lección
blokują kanały potasowe: wydłużają czas trwania potencjału czynnościowego (odc. QT)
Działania niepożądane leków przeciwarytmicznych III klasy
empezar lección
zaburzenia rytmu serca (torsade de pointes)
Farmakokinetyka sotalolu
empezar lección
Po podaniu doustnym wchłania się prawie całkowicie; wydalany przez nerki
Zastosowanie amiodaronu
empezar lección
zarówno arytmie nadkomorowe, jak i komorowe, również te niepoddające się leczniu innymi lekami
Wady amiodaronu
empezar lección
bardzo długi okres półtrwania (20-100 dni) i kumulacja w tkankach utrudniają regulację dawki
Wpływ amiodaronu na enzymy
empezar lección
metabolizowany przez CYP3A4 - inhibitor; inhibitor CYP1A2, 2C9, 2D6
Działania niepożądane amiodaronu
empezar lección
ZŁOGI NA POW. ROGÓWKI (często), uczulenie na światło, zaburzenia czynności tarczycy (zarówno niedoczynności jak i nadczynność; zawiera jod), zmiany śródmiąższowe płuc, zaburzenia czynności wątroby
Interakcje amiodaronu
empezar lección
podwyższa st. digitoksyny (hamowanie glikoproteiny P); naisla działanie pochodnych kumaryny
Dronedaron
empezar lección
pochodna amiodaronu
Wskazania do stosowania ibutylidu
empezar lección
konwersja trzepotania przedsionków w chorych ze sprawną LK
Jak podajemy ibutylid
empezar lección
pozajelitowo (ze wzg na duży efekt pierwszego przejścia)
Leki przeciwarytmiczne klasy IV
empezar lección
antagoniści wapnia: werapamil, gallopamil, diltiazem
Działanie leków antyarytmicznych klasy IV
empezar lección
blokują powolny dokomórkowy napływ jonów wapnia: zmniejszają szybkość depolaryzacji powolnych potencjałów czynnościowych w węźle SA i AV; przedłużają przewodzenie P-K; wydłużają czas refrakcji; hamują potencjały następcze
Wskazania do stosowania leków antyarytmicznych klasy IV
empezar lección
tachykardie nadkomorowe
Jak podajemy leki antyarytmiczne klasy IV?
empezar lección
dosutnie, a werapamil również w powolnym wlewie dożylnym
Zastosowanie glikozydów naparstnicy w arytmiach
empezar lección
mogą być stosowane w leczeniu tachykardii nadkomorowych, trzepotania i migotania przedsionków (niewskazane w zab. komorowych, bo zwiększają ryzyko migotania komór) z szybkim przewodzeniem P-K w celu zmniejszenia częstości skurczów komór
Adenozyna jako lek przeciwarytmiczny
empezar lección
można ją stosować w napadowych tachykardiach nadkomorowych, gdy nie można podać innych leków
Działanie adenozyny na serce
empezar lección
działa na rec A1 w sercu -> hamują cyklazę adenylanową prowadzi do otwarcia kanałów K w węźle SA; blokuje kanały Ca w węźle AV (dromo -); wzrost potencjału spocz., hamuje przew. P-K, ino (-); NIE DZIAŁA NA KOMORY
Wady adenozyny jako leku przeciwarytmicznego
empezar lección
bardzo którki czas półtrwania (kilka s): trzeba ją podać w bolusie dożylnym
Działania niepożądane adenozyny
empezar lección
często: zaczerwienienie, duszność, skurcz oskrzeli, nudności, zawroty głowy; rzadko: potliwość, palpitacje, uczucie gorąca, stan oszołomienia; bardzo rzadko: asystolia, arytmie komorowe
Kiedy nie wolno stosować adenozyny?
empezar lección
w bloku P-K II i III stopnia; trzepotaniu i migotaniu przedsionków, POChP
Interakcje adenozyny
empezar lección
dipirydamol wzmaga jej działanie (hamuje jej transport do komórek), a pochodne ksantyny: osłabiają jej działanie
Leki stosowane w ChNS
empezar lección
azotany, b-blokery, antagoniści wapnia
Azotany: na jakie naczynia działają?
empezar lección
powodują rozszerzenie naczyń żylnych, ale wtórnie prowadzi to przez krótki czas do poszerzenia dużych pni tętniczych (krótkotrwałe zmniejszenie oporu obwodowego); rozszerzają też tętnice wieńcowe
Działanie NO
empezar lección
zwiększa stężenie cGMP w komórce, co prowadzi do zmniejszenia stężenia Ca w komórce -> spadek napięcia naczyń; ponadto hamuje agregację trombocytów i adhezję monocytów
Tolerancja na azotany
empezar lección
rozwija się zależnie od dawki i czasu stosowania; zazwyczaj już po 24h; pojawia się znaczne osłabienie działania azotanów (wynik wzmożonego uwalniania RFT)
Farmakokinetyka azotanów
empezar lección
po podaniu dosutnym, a NTG także podjęzykowym wchłaniają się szybko i dobrze; inaktywowane w wątrobie i wydalane przez nerki
Działania niepożądane azotanów
empezar lección
związane z roszerzaniem naczyń: bóle głowy, zawroty głowy, nudności, osłabienie; silny spadek ciśnienia krwi i odruchowa tachykardia przy podaniu dużych dawek; dysfunkcja śródbłonka (wytw. RFT)
Przeciwwskazania do stosowania azotanów
empezar lección
ciężkie stany z hipotonią (wstrząs), przerostowa zaporowa kardiomiopatia
Interakcje azotanów
empezar lección
wzmagają działanie leków przeciwnadciśnieniowych, NTG podana dożylnie osłabia działanie heparyny
Metody podania azotanów
empezar lección
doustnie, podjęzykowo, palstry (szybki rozwój tolerancji), kaspułki do rozgryzania, aerozol
Który azotan lepiej stosować w profilaktyce dusznicy niż w napadzie?
empezar lección
monoazotan disorbitolu
Który azotan powoduje najmniejszą dysfunckję sródbłonka i tolerancję?
empezar lección
tetraazotan pentaerytrylu (PETN)
Molsidomina
empezar lección
lek stosowany w ChNS; działa podobnie do azotanów, ale bardziej zmniejsza obciążenie wstępne; stosowana w PROFLIAKTYCE napadów (działa po 20 min)
Farmakokinetyka molsidominy
empezar lección
dobrze wchłania się po podaniu doustnym; metabolizowana (prolek) z wydzieleniem NO; metabolity wydalane przez nerki
U kogo stosujemy molsidominę?
empezar lección
u pacjentów w podeszłym wieku lub u tych, u których nei są tolerowane inne leki bądź wykazują niedostateczną skuteczność
B-blokery w ChNS
empezar lección
osłaniają serce przed nadmierną impulsacją adrenergiczną, spowalniają akcję serca, lekko osłabiają kurczliwość -> zmniejszają zapotrzebowanie na tlen; STOSOWAĆ TYLKO W POŁĄCZENIU z azotanami lub antagonistami Ca
Iwabradyna
empezar lección
bloker kanału wolnego rpzepływu dla Na, K i Ca (kanał If) w kom. węzła SA; zmniejsza częstość akcji serca, ale jej nie zwlania (!); działa tylko przy otwartym kanale (działanie zależne od częstości akcji serca)
Farmakokinetyka iwabradyna
empezar lección
podawan doustnie dobrze się wchłania; duży efekt pierwszego przejścia; metabolizowana przez CYP3A4
Wskazania do stosowania iwabradyny
empezar lección
leczenie objawowe przewlekłej stabilnej dusznicy bolesnej u pacjentów z normalnym rytmem zatokowym, u których sotsowanie b-blokerów jest przecwiwskazane
Działania niepożądane iwabradyny
empezar lección
bradykardie, fosfeny (częsty objaw; wrażenia wzrokowe, będące wynikiem hamowania kanałów Ih w siatkówce)
Blokery kanału wapniowego w ChNS
empezar lección
spowalniają pracę serca, zmniejszają kurczliwość, rozkurczają większe tętnice wieńcowe
Wskazania do stosowania antagnositów Ca w ChNS
empezar lección
profilaktyka napadów; dusznica Prinzmetala
Dipyrydamol
empezar lección
Dipyrydamollek stosowany w chorobie wieńcowej; blokuje transporter adenozyny, zwiększając jej stężenie przy receptorach naczyń; inhibitor agregacji trombocytów
Inhibitory agregacji trombocytów stosowane w ostrych zespołach wieńcowych
empezar lección
ASA, a gdy źle tolerowana: inhibitory ADP (tiklopidyna, klopidogrel), eptifibatyd; wskazane jest stosowanie heparyn (drobo i niedrobno)

Debes iniciar sesión para poder comentar.