dyplom

ekologiczne materiały do produkcji mebli kuchennych

płyty drewnopochodne wykonane z drewna z certyfikowanych upraw i z recyklingu drewa, biokompozyty, lite drewno, fornir, blaty z recyklingu szkła, kompozyty mineralno akrylowe, blaty z betonu konopnego, ekologiczne okleiny i laminaty z papieru kraftowego

klasy ścieralności płytek ceramicznych definicja

płytki ceramiczne podlegają klasyfikacji pod względem odporności na ścieranie, czyli stopnia w jakim ich powierzchnia jest odporna na zużycie podczas codziennego użytkowania, parametr ten jest określany w klasach PEI (Porcelain Enamel Institute) od 0 do 5

klasa 0 PEI

oznacza, że płytki nie mają odporności na ścieranie i nie powinny być stosowane na posadzkach, a jedynie jako okładziny ścienne, np. w łazience

klasa 1 PEI

to płytki, które nadają się do bardzo mało uczęszczanych pomieszczeń mieszkalnych, takich jak łazienki czy sypialnie, gdzie chodzimy najczęściej boso lub w miękkim obuwiu, nadal jednak zaleca się ich zastosowanie głównie na ścianach

klasa 2 PEI

obejmuje płytki odpowiednie do pomieszczeń mieszkalnych o niewielkim natężeniu ruchu, takich jak sypialnie, garderoby czy pokoje gościnne. Nie nadają się jednak do przedpokojów czy kuchni, gdzie narażenie na piasek i inne czynniki ścierające jest wyższe

klasa 3 PEI

to najbardziej uniwersalna klasa dla budownictwa mieszkaniowego, takie płytki można stosować w kuchni, przedpokoju, łazience, jadalni czy salonie, są odporne na ścieranie przy zwyczajnym użytkowaniu i kontakcie z zanieczyszczeniami wnoszonymi z zewnątrz

klasa 4 PEI

to płytki dedykowane do pomieszczeń o średnim i wysokim netężeniu ruchu, również w budynkach użyteczności publicznej, sprawdzą się w korytarzach, kuchniach zbiorowego żywienia, ciągach komunikacyjnych, a także w sklepach czy hotelach

klasa 5 PEI

to płytki o najwyższej odporności na ścieranie, przeznaczone do miejsc o bardzo dużym natężeniu ruchu, jak centra handlowe, lotniska, szkoły, hale, dworce, wejścia do budynków publicznych

parametry istotne przy doborze płytek ceramicznych

klasy ścieralności, antypoślizgowość (współczynnik R), mrozoodporność i twardość wg skali Mohsa

materiały wykorzystywane w systemach informacji w budynkach użytecznośći publicznej

metale (aluminium, stal nierdzewna), tworzywa sztuczne (pleksi, poliwęglan, PVC spienione), szkło i kompozyty (szkło hartowane lub laminowane, kompozyty typu dibond)

materiały i tworzywa wystawiennicze

tworzywa sztuczne (PVC spienione, pleksi, poliwęglan), płyty kompozytowe (dibond), płyty drewnopochodne (MDF, sklejka, OSB), materiały tekstylne i siatki (stretch, siatki mesh, banery tekstylne), metale i aluminium, szkło, papiery i kartony ekspozycyjne

Naturalne i sztuczne materiały stosowane do wykończenia elewacji

naturalne: kamień, drewno, cegła, tynki mineralne i gliniane sztuczne: panele HPL, panele kompozytowe typu Alucobond, płytki elewacyjne z betobu architektonicznego lub włókno-cementu, tynki akrylowe lub silikonowe

nośniki reklamowe na targach

systemy roll-up i L-banner, ścianki tekstylne i modułowe systemy graficzne, kasetony świetlne (lightboxy), pylony reklamowe i totemy, monitory i ekrany LED, potykacze i standy, hangery, sufity brandingowe, materiały drukowane i gadżety reklamowe

podział nośników reklamowych na targach

statyczne, mobilne i multimedialne

zasady projektowania ochrony przed hałasem

dobra lokalizacja i układ funkcjonalny, zasada szczelności i izolacyjności przegród, unikanie mostków akustycznych, akustyczne wykończenie wnętrza,

ochrona przed hałasem zewnętrznym

okna o podwyższonej izolacyjności akustycznej, ściany z warstwą powietrzną lub wypełnione wełną mineralną, tynki akustyczne na elewacjach, zewnętrzne ekrany akustyczne i zieleń izolacyjna

ochrona przez hałasem wewnętrznym (odgłosy kroków, rozmów, urządzeń)

podłogi pływające, wełna mineralna i płyty g-k w systemach ścian działowych, sufity podwieszane z płyt dźwiękochłonnych, tynki akustyczne, panele akustyczne ścienne i sufitowe, maty bitumiczne i kauczukowe, elementy meblowe i tekstylia

posadzka

wierzchnia, użytkowa warstwa podłogi, po której bezpośrednio się poruszamy, jej zadaniem jest zapewnienie estetyki, trwałości, odporności na ścieranie oraz komfortu użytkowania, jest też istotnym elementem aranżacji wnętrza

podłoga

układ warstw znajdujących się powyżej stropu lub gruntu, który składa się z warstw nośnych (np. wylewki betonowej), warstw izolaczyjnych (termicznych, akustycznych, przeciwwilgociowych, warstwy wykończeniowej czyli posadzki

podstawowe instalacje występujące w budynku

elektryczna, wodociągowa (zimna i ciepła woda użytkowa), kanalizacyjna (sanitarna), grzewcza, wentylacyjna, gazowa, odgromowa, teletechniczna, przeciwpożarowa

poziome drogi ewakuacyjne

korytarze, hole, przejścia prowadzące do wejść

pionowe drogi ewakuacyjne

klatki schodowe i pochylnie

minimalna szerokość dróg ewakuacyjnych

conajmniej 120 cm dla budynków z których korzysta więcej niż 20 osób jednocześnie, w przypadku dróg ewakuacyjnych z większych pomieszczeń szerokość jest zwiększana proporcjonalnie do liczby ludzi

minimalna szerokość drzwi ewakuacyjnych

90 cm

kierunek ewakuacji

droga ewakuacyjna powinna prowadzić najkrótszą możliwą trasą do wyjścia ewakuacyjnego, bez konieczności pokonywania schodów w górę, ewakuacja nie powinna przebiegać przez pomieszczenia zagrożone pożarem (magazyny, kotłownie)

maksymalna długość dojścia ewakuacyjnego

do 40 m przy ewakuacji w jednym kierunku, do 60 m przy dwóch kierunkach ewakuacji (tzw. dojście rozdzielone)

ochrona dróg ewakuacyjnych przed zadymieniem

w klatkach schodowych wymagane jest oddzielenie pożarowe od reszty budynku oraz zastosowanie systemu oddymiania grawitacyjnego lub mechanicznego, klatki schodowe powinny być zamykane drzwiami o odporności ogniowej EI30 lub EI60

oświetlenie ewakuacyjne i oznakowanie

droga ewakuacyjna musi być wyposażona w awaryjne oświetlenie ewakuacyjne oraz czytelne oznakowanie kierunku ewakuacji

dostępność dróg ewakuacyjnych dla osób z niepełnosprawnością

brak progów, odpowiednie szerokości, możliwość zjazdu do pochylni lub dostęp do specjalnych stref ewakuacyjnych

materiały wykończeniowe dróg ewakuacyjnych

muszą posiadać odpowiednią klasę reakcji na ogień

podstawowe zasady projektowania dróg ewakuacyjnych

zachowanie minimalnych szerokości, odpowieni kierunek ewakuacji, ograniczona długość dość ewakuacyjnych, ochrona przez zadymieniem, oświetlenie i oznakowanie, dostępność dla osób z niepełnosprawnością, odpowiednie materiały wykończeniowe

skuteczne droga ewakuacyjna

krótka, szeroka, dobrze oznakowana, wolna od przeszkód, odporna na zadymienie i przystosowana do wszystkich użytkowników

schody, wysokość stopnia

w budynkach mieszkalnych wysokość stopnia powinna wynosić maksymalnie 19 cm, optymalna i najwygodniejsza wysokość to 15-17 cm

schody, głębokość stopnia

minimum 25, choć komfortowe wartości to 28-30 cm

wzór ergonomiszny na schody

2h + s = 60-65cm

minimalna szerokość biegu

w domach jednorodzinnych minimum 80 cm, w budynkach wielorodzinnych minimum 90 cm

liczba stopni w jednym biegu

zaleca się by nie było więcej niż 17 stopni, a najlepiej między 3 a 15, przy czym unika się projektowania schodów jednoczęściowych lub zbyt długich

schody, wysokość prześwitu

przestrzeń nad biegiem schodów musi mieć minimum 2 metry wysokości

spoczniki

wymagane są spoczniki międzypiętrowe, powinny mieć długość minimum 80 cm lub równą szerokości biegu i pojawiać się maksymalnie po 17 stopniach

balustrady i poręcze

obowiązkowo przy różnicy poziomów powyżej 50 cm, wysokość balustrady to minimum 90 cm

zasady projektowania schodów

odpowiednia wysokość, głębokość i ilość stopni, odpowiednia szerokość biegu, spoczniki, wysokość prześwitu, balustrady i poręcze, bezpieczeństwo dzieci i osób starszych, oświetlenie, odpowiednie wykończenie (antypoślizgowe, odporne na ścieranie)

szerokość biegu schodów w budynkach użyteczności publicznej

minimalna 120 cm, a dla obiektów o dużym natężeniu ruchu (szkoły, urzędy, szpitale) nawet 150-180 cm

maksymalna wysokość stopnia w budynkach użyteczności publicznej

17 cm, a w obiektach dostępnych dla osób niepełnosprawnych 14-15 cm

minimalna głębokość stopnia w budynkach użyteczności publicznej

28 cm

spoczniki i liczba stopni w biegu w budynkach użyteczności publicznej

po każdym biegu schodów musi występować spocznik o długości nie mniejszej niż szerokość biegu, w jednym biegu nie powinno być więcej niż 17 stopni, a najlepiej 12-15

wysokość prześwitu nad schodami w budynkach użyteczności publicznej

conajmniej 220 cm

balustrady i poręcze w budynkach użyteczności publicznej

balustrady są obowiązkowe po obu stronach biegu, jeśli różnica poziomów przekracza 50 cm, minimalna wysokość balustrady to 110 cm, poręcz powinna być ciągła, wygodna do uchwytu i zakończona w sposób bezpieczny

oznaczenie kontrastowe i antypoślizgowość schodów w budynkach użyteczności publicznej

krawędzie pierwszego i ostatniego stopnia każdego biegu powinny być oznaczone paskiem kontrastowym o szerokości 2-4 cm, powierchnia stopni powinna być antypoślizgowa

dostępność dla osób z niepełnosprawnością schody w budynkach użyteczności publicznej

obowiązkowe jest zapewnienie alternatywnej drogi dostępnej (np. pochylni lub windy), jeśli różnica poziomów przekracza 50 cm. dodatkowo wymagane są oznaczenia dotykowe (np. pasy ostrzegawcze z wypustkami) przy początku i końcu schodów

materiały wykończeniowe schody w budynkach użyteczności publicznej

materiały używane do wykończenia schodów muszą być trudnopalne lub niepalne, wymaga się również by były antypoślizgowe, odporne na ścieranie i zabrudzenia

oświetlenie schody w budynkach użyteczności publicznej

schody muszą być dobrze oświetlone światłem naturalnym lub sztucznym, a w przypadku dróg ewakuacyjnych wyposażone w oświetlenie awaryjne i oznaczenia dróg ewakuacyjnych

rodzaje okładzin ściennych we wnętrzach

farby dekoracyjne i strukturalne, tapety winylowe i tekstylne, panele ścienne drewniane, lamelowe, z tworzyw sztucznych, płytki ceramiczne i gresowe, kamień naturalny, tynki dekoracyjne, okładziny tekstylne i filcowe, lustra, szkło, beton, korek

rodzaje płyt meblowych

płyta wiórowa, płyta MDF, płyta HDF, płyta OSB, płyty fornirowane, laminowane, kompaktowe np. HPL, akrylowe, lakierowane

rodzaje posadzek we wnętrzach mieszkalnych

drewniane (parkiet, deski, mozaika), panele laminowane, panele winylowe, posadzki ceramiczne, wykładziny dywanowe, wykładziny elastyczne (PCV, linoleum), posadzki żywiczne (epoksydowe, poliuretanowe), beton polerowany/ mikrocement

przewody kominowe zadanie

bezpieczne i skuteczne odprowadzanie produktów spalania, powietrza zużytego oraz zapewnienie ciągu kominowego

rodzaje przewodów kominowych

przewody dymowe, przewody spalinowe, przewody wentylacyjne (wentylacja grawitacyjna), kominy systemowe (modułowe), wkłady kominowe (renowacyjne)

sposoby ograniczenia niekorzystnego oddziaływania promieniowania słonecznego na wnętrze, rozwiązania zewnętrzne

odpowiednie usytuowanie budynku i okien, roślinność, przewieszenia dachów i gzymsy, żaluzje fasadowe, rolety zewnętrzne lub screeny, okiennice, markizy, pergole, szkło selektywne i przeciwsłoneczne, folie przeciwsłoneczne, powierzchnie odbijające światło

sposoby ograniczenia niekorzystnego oddziaływania promieniowania słonecznego na wnętrze, rozwiązania wewnętrzne

rolety wewnętrzne (wolnowiszące, rzymskie, dzień-noc), zasłony z tkanin blackout lub termoizolacyjnych, żaluzje wewnętrzne,

wpływ materiałów na charakter wnętrza

materiały wpływają na styl i estetykę wnętrzam funkcję i przeznaczenie, percepcję przestrzeni, spójność kompozycyjną, nadają tożsamość wnętrzu, wpływają na komfort termiczny, akustyczny, dotykowy i wizualny

główne rodzaje sufitów podwieszanych

z płyt GK, kasetonowe (modułowe), napinane, rastrowe, ażurowe, akustyczne, drewniane i z lameli

zastosowanie sufitów podwieszanych

ukrycie instalacji, poprawa akustyki, integracja oświetlenia, optyczne modelowanie przestrzeni, zwiększenie estetyki i czystości

ściany konstrukcyjne

ściany które przenoszą obciążenia z innych elementów budynku - takich jak stropy, dachy czy inne ściany - na fundament

ściany działowe (nienośne)

służą wyłącznie do podziału przestrzeni wewnętrznej nie przenoszą obciążeń konstrukcyjnych

główne techniki druku na okładzinach

druk cyfrowy (UV, lateksowy, solwentowy), druk sublimacyjny, druk sitowy (sitodruk)

techniki uszlachetniania powierzchni okładzin ściennych

laminowanie (foliowanie), lakierowanie UV lub akrylowe, tłoczenie (hot stamping, embossing), struktury 3d i mikrostruktury

co to jest druk 3d

technologia addytywna, proces tworzenia trójwymiarowych obiektów na podstawie cyfrowego modelu komputerowego, poprzez nakładanie materiału warstwa po warstwie

zastosowanie druku 3d w architekturze i wnętrzach

modele koncepcyjne i makiety architektoniczne, dekoracje i akcesoria, formy odlewnicze i szablony, indywidualne rozwiązania użytkowe, eksperymenty materiałowe

typy kominków stosowanych we wnętrzach

kominek tradycyjny (na drewno), kominek gazowy, elektryczny, na biopaliwo (biokominek), kaflowy (piecokominek)

podział kominków ze względu na formę

narożne, panoramiczne (przeszklone z 3 stron), dwustronne (tunelowe), centralne (wolnostojące, wyspowe), kominki do zabudowy niskiej (liniowe)

drweno zalety

naturalność i estetyka, lekkość i łatwa obróbka, dobre właściwości izolacyjne, materiał odnawialny i ekologiczny, elastyczność konstrukcyujna

drewno wady

wrażliwość na wilgoć, łatwopalność, podatność na działanie szkodników, zmienność wymiarowa

stal zalety

bardzo wysoka wytrzymałość mechaniczna, powtarzalnośći prefabrykacja, odporność na korozję (po zabezpieczeniu), możliwość recyklingu

stal wady

niska izolacyjność termiczna i akustyczna, wrażliwość na wysokie temperatury, podatność na korozję, chłodny wizualnie charakter

beton zalety

wysoka trwałość i odporność na czynniki atmosferyczne, możliwość formowania dowolnych kształtów, dobra izolacyjność akustyczna, odporność ogniowa

beton wady

bardzo duży ciężar, długi czas wiązania i dojrzewania, niska izolacyjność cieplna, trudność w adaptacjach

rola wentylacji we wnętrzach

wentylacja w budynku mieszkalnym pełni kluczową rolę dla zdrowia użytkowników oraz trwałości samego budynku. Jej zadaniem jest usuwanie zanieczyszczonego powietrza i nadmiaru wilgoci z wnętrz oraz dostarczanie świeżego powietrza z zewnątrz

rodzaje wentylacji

naturalna (grawitacyjna), mechaniczna i hybrydowa

architektura barokowa, główne cechy

XVII wiek - to styl kontrastujący z renesansem, nastawiony na emocje i przepych. Cechy: światłocień, dynamiczne kształty (elipsy, spirale), bogate dekoracje (złocenia, freski), monumentalność, teatralność, łączenie architektury, rzeźby i malarstwa.

przykłady architektury barokowej

kościół Il Gesu w Rzymie, pałac Wersalski we Francji

kościół Il Gesu w Rzymie

jezuicki kościół autorstwa Vignoli i della Porty. Kluczowy dla baroku: plastyczna, symetryczna fasada, jedna nawa z bocznymi kaplicami, skupienie na ołtarzu. Wnętrze pełne fresków, złoceń i rzeźb – miało poruszać emocje wiernych

Pałac Wersalski we Francji

barok dworski: monumentalny, symetryczny, z wyraźną osią kompozycyjną. Wnętrza pełne marmurów, złoceń, luster i tapiserii. Galeria Zwierciadlana łączy okna i lustra, tworząc teatralny efekt światła i odbicia.

architektura romańska, główne cechy

dziesiąty do XII wiek, pierwszy styl Europy po upadku Rzymu, związany z chrześcijaństwem i zakonami. Cechy: masywne mury, małe okna, półkoliste łuki, sklepienia kolebkowe, plan krzyża, wieże przy fasadzie, rzeźby o funkcji dydaktycznej.

przykłady architektury romańskiej

opactwo Cluny Francja, katedra w Pizie Włochy

Opactwo Cluny

centrum benedyktynów, jedna z największych świątyń średniowiecza. Kościół miał 5 naw, transept, ambity z kaplicami. Wnętrze monumentalne i surowe: sklepienia kolebkowe i krzyżowe, masywne filary, symboliczne dekoracje

Katedra w Pizie

przykład włoskiego romanizmu: marmurowa fasada, pasowe zdobienia, arkady. Wnętrze pięcionawowe, z kolebkowym sklepieniem i drewnianym dachem. Granitowe kolumny z Bliskiego Wschodu, mozaiki i rzeźby podkreślają dekoracyjność stylu

architektura sakralna gotyku, cechy

XII–XV w. – styl sakralny związany z miastami i scholastyką, dążący do uniesienia duchowego. Cechy: ostre łuki, sklepienia krzyżowo-żebrowe, system przyporowy, strzeliste wieże, wielkie witraże (również rozety), bogata symboliczna rzeźba.

architektura sakralna gotyku, przykłady

Katedra Notre Dame w Paryżu, Katedra w Kolonii

katedra Notre Dame w Paryżu

jedna z pierwszych katedr gotyckich. Fasada z dwiema wieżami i bogatym portalem. Wnętrze bazylikowe, sklepienia krzyżowo-żebrowe, smukłe filary, witraże pełniące funkcję świetlną i dydaktyczną. Przestrzeń rytmiczna i harmonijna

katedra w Kolonii

ikona gotyku niemieckiego. Monumentalna: wieże i nawa główna sięgają ponad 150 m. Fasada bogato zdobiona i wertykalna. Wnętrze z wysokimi sklepieniami, rytmicznymi filarami, kolorowymi witrażami i ozdobnym ołtarzem Trzech Króli.

architektura secesyjna, cechy

styl z przełomu XIX i XX wieku, łączący sztukę, rzemiosło i architekturę. Cechy: faliste linie, asymetria, motywy roślinne i kobiece, nowe materiały (żelazo, szkło), bogata ornamentyka, indywidualne detale i integracja z wystrojem wnętrz.

przykłady architektury secesyjnej

Casa Mila w Barcelonie, Willa Leopolda Kindermana w Łodzi

Dom pod Secesją w Rydze

ikona secesji ryskiej. Fasada pełna dekoracji: rośliny, maski, kobiece głowy, asymetria, symbolika. Wnętrza: witraże, sztukaterie, mozaiki, kute balustrady. Estetyka i funkcjonalność tworzą spójną całość.

Willa Leopolda Kindermanna w Łodzi

secesyjna bryła asymetryczna, elewacja z motywami roślinnymi (liście kasztanowca), krzywoliniowe okna. Wnętrza: sztukaterie, boazerie, kafle, witraże, schody. Styl spójny i reprezentacyjny.

architektura wnętrz zdefiniuj

projektowanie przestrzeni budynków z uwzględnieniem funkcji, estetyki i potrzeb użytkownika. Obejmuje m.in. konstrukcję, materiały, światło, akustykę, kolor i ergonomię. Łączy technikę, sztukę, psychologię i zrównoważone projektowanie.

atrium - definicja, założenia

wielokondygnacyjna, doświetlona przestrzeń wewnątrz budynku, pełniąca funkcję reprezentacyjną i komunikacyjną. Wywodzi się z domów rzymskich, dziś stosowane głównie w obiektach publicznych jako centralny punkt układu

budynek wolnostojący

całkowicie niezależny, nie styka się z innymi obiektami. Ma dostęp światła z każdej strony, co daje duże możliwości aranżacyjne. Zapewnia wysoki komfort, ale wiąże się z wyższymi kosztami budowy i utrzymania.

budynek bliźniaczy

dwa domy połączone wspólną ścianą, z osobnymi wejściami. Rozwiązanie tańsze niż dom wolnostojący, z mniejszymi stratami ciepła i większą prywatnością niż szeregowiec

budynek szeregowy

ciąg min trzech domów połączonych ścianami bocznymi. Każdy ma osobne wejście. To tania i oszczędna forma zabudowy, choć z mniejszą prywatnością i dostępem światła niż w domach wolnostojących.

moduł

jednostka odniesienia w projektowaniu, porządkuje proporcje i rytm. W klasyce to np. średnica kolumny, we współczesnej architekturze – siatka konstrukcyjna czy moduł kuchenny (60 cm). Ułatwia tworzenie harmonijnej i funkcjonalnej przestrzeni.

detal architektoniczny

mały ale istotny element budynku, który pełni funkcje dekoracyjne, konstrukcyjne lub użytkowe, wpływając na wygląd i charakter całości

jaka jest rola komunikacji wizualnej w wystawiennictwie

prowadzi odbiorcę, porządkuje przestrzeń i wzmacnia przekaz. Wykorzystuje oznaczenia, grafikę, typografię, kolor i światło. Buduje narrację, przyciąga uwagę i ułatwia zrozumienie treści wystawy.

jednostka marsylska

modernistyczny budynek Le Corbusiera. Dwupoziomowe mieszkania przez całą szerokość, loggie, światło z obu stron. „Pionowe miasto” z usługami, tarasem i pilotis. Ikona funkcjonalizmu oparta na Modulorze.

klasyfikacje muzeów wg. rodzajów zbiorów

Sztuki – malarstwo, rzeźba. Historyczne – wydarzenia i postacie. Etnograficzne – kultura ludowa. Przyrodnicze – geologia, fauna, flora. Techniki – nauka, przemysł

klasyfikacja muzeów według zasięgu działania

– Narodowe – reprezentacyjne, wielodziałowe (np. Luwr w Paryżu). – Regionalne/lokalne – prezentują dziedzictwo danego regionu (np. Muzeum Śląskie w Katowicach).

klasyfikacja muzeów wg. profilu odbiorcy lub funkcji edukacyjnej

Muzea dziecięce/interaktywne – edukacja przez zabawę (np. Centrum Nauki Kopernik). Muzea naukowe/edukacyjne – popularyzacja wiedzy i badań (np. Deutsches Museum w Monachium).

kompozycja otwarta w rysunku

układ, w którym elementy wychodzą poza kadr. Cechy: dynamika, asymetria, ukośne linie, niedopowiedzenie. Sprawia wrażenie fragmentu większej całości. Przykład: scena uliczna, tłum, „Bal w Moulin de la Galette” Renoira.

kompozycja zamknięta w rysunku

wszystkie elementy mieszczą się w kadrze, tworząc spójną całość. Cechy: centralność, symetria, geometria, piony i poziomy. Przykład: portret frontalny, klasyczna martwa natura, „Ostatnia Wieczerza” da Vinci.

modulor, znaczenie autor

system proporcji stworzony przez Le Corbusiera po II wojnie. Łączy złoty podział, budowę ciała ludzkiego i ciąg Fibonacciego. Służył do projektowania przyjaznego człowiekowi. Użyty m.in. w Jednostce Marsylskiej jako wzorzec skali.

Początki muzealnictwa w Polsce

XVIII - XIX wiek, związane z walką o tożsamość. Świątynia Sybilli (1801) – Izabela Czartoryska, pamiątki narodowe. Gabinet Rycin (1805) – Stanisław Kostka Potocki, edukacja przez grafikę

przykład wizualnego systemu informacji w budynku użyteczności publicznej

w budynkach publicznych to zestaw oznaczeń (tablice, piktogramy, mapy), który ułatwia orientację. Musi być czytelny, spójny, hierarchiczny, dostępny i zintegrowany z architekturą. Przykład: CNK w Warszawie – logiczny, przejrzysty, nowoczesny

Podaj przykład użycia kodu kolorystycznego we wnętrzu w kontekście informacyjnym.

Kod kolorystyczny we wnętrzu porządkuje przestrzeń i ułatwia orientację. Przypisuje kolory do pięter lub stref. Skraca czas szukania drogi i wspiera identyfikację. Przykład: UŚ w Sosnowcu – każde piętro w innym kolorze, spójność grafiki, łatwa nawigacja.

architektura definicja

to sztuka i technika kształtowania przestrzeni. Łączy funkcję z estetyką, odpowiada na potrzeby użytkownika i wyraża idee kulturowe. Operuje formą, proporcją, materiałem, światłem i kontekstem.

budownictwo definicja

to techniczna dziedzina zajmująca się realizacją obiektów. Obejmuje konstrukcję, materiały, normy, wykonawstwo i koszty. Celem jest trwałe, bezpieczne i zgodne z projektem wznoszenie budynków.

architektura i budownictwo podobieństwa

– Obie dotyczą projektowania i realizacji obiektów. – Architekt i inżynier budowlany współpracują przy inwestycji. – Wymagana jest znajomość prawa budowlanego, technologii i zasad bezpieczeństwa.

architektura i budownictwo różnice

Architektura: forma, funkcja, estetyka, sztuka, inżynieria, koncepcje przestrzenne, kontekst kulturowy. Budownictwo: technologia, struktura, charakter inżynierski, realizacja zgodnie z normami, trwałość i koszty

kompozycja we wnętrzu

to umiejętne rozmieszczenie i zestawienie elementów, takich jak meble, dekoracje, kolorystyka i oświetlenie, w taki sposób aby stworzyć spójną, harmonijną i funkcjonalną przestrzeń

kompozycja zamknięta we wnętrzu

przestrzeń wyraźnie ograniczona ścianami i sufitem. Cechy: symetria, statyczność, podział funkcji, brak płynnych przejść. Przykład: mieszkanie z podziałem na pokoje, układ centralny w świątyni.

kompozycja otwarta we wnętrzu

przestrzenie przenikają się lub łączą z otoczeniem. Cechy: asymetria, dynamika, brak wyraźnych granic, duże przeszklenia, elastyczność funkcji. Przykład: salon z kuchnią i tarasem, open space, nowoczesny pawilon.

soft seating

miękkie, wygodne siedziska do przestrzeni publicznych i biur. Obejmuje fotele, pufy, sofy, ławki z poduszkami. Cechy: ergonomia, miękkie tkaniny, swobodne formy, mobilność. Tworzy strefy relaksu i wspiera nieformalne spotkania.

Przemiany ekspozycji muzealnych na przestrzeni wieków, omów

Kabinety osobliwości – prywatne zbiory, chaos, różnorodność. Oświecenie – publiczne muzea, porządek tematyczny i chronologiczny. Modernizm – minimalizm, white cube, narracja kuratora. Współczesność – interaktywność, multimedia, immersja, dostępność.

przykładowe rozmiary roślin pokojowych

– Małe (10–30 cm) – np. sukulenty, fitonia; na parapety, biurka. – Średnie (30–100 cm) – np. zamiokulkas, sansewieria; na meble lub podłogę. – Duże (100+ cm) – np. monstera, fikus, palma; jako dominanty w salonach i holach.

rodzaje świateł stosowanych we wnętrzach

Ogólne – sufitowe, równomierne. Miejscowe – kierunkowe, do pracy (np. lampki, kinkiety). Dekoracyjne – akcentuje detale (np. LED, reflektory). Naturalne – z okien, wpływa na nastrój i rytm dobowy. Pośrednie – rozproszone, miękkie światło odbite.

rodzaje wystaw na witrynach sklepowych

towarowa, towarowo-dekoracyjna, reprezentacyjna, okolicznościowa, seryjna

rola grafiki w wystawiennictwie

informacyjna – tytuły, opisy, cytaty, kierunki zwiedzania. nawigacyjna – mapy, tabliczki, piktogramy. budująca klimat – styl, kolor, emocje. Narracyjna – infografiki, kolaże, projekcje. Dostępnościowa – kontrasty, języki, symbole.

rola koloru we wnętrzu

Estetyczna – porządkuje, akcentuje, tworzy styl. Optyczna – jasne kolory powiększają, ciemne zmniejszają przestrzeń. Psychologiczna – wpływa na nastrój (np. czerwony – energia). Funkcjonalna – wspiera orientację i dostępność (np. kontrasty).

system informacji w budynku użyteczności publicznej definicja

zestaw oznaczeń graficznych i tekstowych ułatwiających orientację. Ma być czytelny, spójny, bezpieczny i dostępny dla wszystkich użytkowników – także osób starszych, dzieci i z niepełnosprawnościami.

system informacji w budynku użyteczności publicznej elementy

Tablice kierunkowe. Informacyjne – plany, regulaminy. Identyfikacyjne – numery sal, pięter. Piktogramy – uniwersalne znaki graficzne. Mapy – układ budynku. Kolorystyka strefowa – kolory dla pięter/stref. Oznaczenia dostępnościowe np. Braille,

klasyfikacja muzeów wg. formy działania

– Tradycyjne – stała ekspozycja w budynku. – Plenerowe (skanseny) – architektura i życie codzienne na otwartym terenie (np. Muzeum Wsi Lubelskiej). – Wirtualne – dostępne online, bez fizycznej siedziby.

podstawowe systemy kolorystyczne

RYB to tradycyjny model malarski z czerwienią, żółcią i błękitem. RGB to system światła stosowany w ekranach. CMYK służy do druku. NCS opiera się na percepcji wzrokowej, a Pantone to standard identyfikacji kolorów.

Światowe wystawy Expo - rys historyczny

to międzynarodowe wydarzenia prezentujące dorobek krajów w dziedzinie nauki, kultury i technologii. Pierwsze odbyło się w 1851 w Londynie. Powstały z nich m.in. Wieża Eiffla i Atomium. Tematy Expo poruszają globalne wyzwania współczesności.

Analiza pawilonu polskiego – Expo 2020 Dubaj

Projekt WXCA i Bellprat Partner. Drewniana forma z rzeźbą przypominającą stado ptaków symbolizuje mobilność i otwartość. Wnętrze podzielone na strefy: przyroda, kultura, innowacje. Użyto multimediów i drewna, łącząc ekologię z narracją o Polsce.

Analiza pawilonu zagranicznego – Pawilon Zjednoczonych Emiratów Arabskich, Expo 2020 Dubaj

Projekt Santiago Calatravy. Bryła w formie skrzydła sokoła – symbolu kraju – dynamiczna, reagująca na światło. Wnętrze łączyło historię z futurystyczną wizją, użyto VR, projekcji i narracji. Silna tożsamość narodowa wyrażona architekturą i technologią.

unikat w architekturze

to indywidualny projekt dostosowany do miejsca, użytkownika i funkcji. Cechuje go oryginalność formy, kontekst lokalny i niepowtarzalne rozwiązania. Przykłady: kaplica Ronchamp, domy Aalto, Centrum Heydara Alijewa.

uniform w architekturze

Uniform w architekturze to powtarzalny projekt oparty na standaryzacji i ekonomii. Cechuje go seryjność, prostota, brak odniesienia do kontekstu i funkcjonalna neutralność. Przykłady: domy katalogowe, office parki, stacje sieciowe.

visual merchandising działania

Visual merchandising to projektowanie przestrzeni sklepu tak, by przyciągała uwagę i wspierała sprzedaż. Obejmuje witryny, układ stref, ekspozycję, światło, grafikę i zmiany sezonowe. Łączy estetykę z psychologią klienta.

wpływ żywych roślin na warunki pracy i ekologię wnętrza

poprawiają jakość powietrza, podnoszą wilgotność, tłumią hałas i redukują stres. Wspierają koncentrację i efektywność pracy. Są ekologicznym materiałem aranżacyjnym, regulują mikroklimat i zwiększają bioróżnorodność przestrzeni.

Wymień i scharakteryzuj porządki w architekturze starożytnej Grecji.

Dorycki – najstarszy, masywny, bez bazy, prosty kapitel, fryz z tryglifami (np. Partenon). Joński – smukły, z bazą i wolutami, fryz ciągły (np. Atena Nike). Koryncki – bogato zdobiony, liście akantu, smukła forma (np. Zeus Olimpijski).

Wymień i scharakteryzuj rodzaje wnętrz.

Mieszkalne – życie prywatne, komfort (dom). Publiczne – trwałość, dostępność (szkoła). Komercyjne – sprzedaż, ekspozycja (sklep). Biurowe – ergonomia, praca (open space). Sakralne – duchowość, światło (kościół). Przemysłowe – funkcja, odporność (hala).

Wyspa kuchenna – historia – omów

Wyspa kuchenna to wolnostojący element kuchni o funkcji roboczej, przechowującej i integracyjnej. Wywodzi się ze stołu w kuchniach XIX wieku. Współcześnie związana z kuchniami otwartymi i nowoczesnym stylem życia.

Zagrożenia dla architektury zabytkowej – omów w kontekście architektury wnętrz.

nieprzemyślana adaptacja, zmiany układu, nowe materiały, chaotyczne instalacje, błędne remonty i stylizacja. Prowadzą do utraty autentyczności i wartości historycznej.

Zasada domu atrialnego i jego geneza – omów

Dom atrialny to budynek otaczający wewnętrzny dziedziniec. Skierowany do wnętrza działki, zapewnia prywatność. Pochodzi ze starożytnego Rzymu, rozwinięty w modernizmie. Ma atrium, minimalne okna od ulicy i duże przeszklenia do środka

Dominanta we wnętrzu architektonicznym

Dominanta to najsilniejszy wizualnie lub funkcjonalnie element wnętrza, który przyciąga uwagę i nadaje przestrzeni wyrazisty charakter. Może to być forma architektoniczna, mebel, kolor, światło albo dzieło sztuki

Funkcje dominanty

porządkująca, akcentująca, symboliczna, estetyczna

Rodzaje dominant we wnętrzach

przestrzenne, funkcjonalne, dekoracyjne, świetlne

Zasady projektowania dominanty

nie powinna przytłaczać przestrzeni; powinna kontrastować tłem lub rytmem wnętrza; powinna być spójna z funkcją i charakterem całego wnętrza

zalety funkcji mieszkalnej w obiektach poprzemysłowych

unikalny charakter przestrzeni, otwarte układy i duża elastyczność aranżacji, zachowanie dziedzictwa przemysłowego, często atrakcyjna lokalizacja

wady funkcji mieszkalnej w obiektach poprzemysłowych

trudności adaptacyjne i wysokie koszty przystosowania, brak podziału na strefy prywatne i dzienne, problemy z ogrzewaniem i akustyką, ograniczenia konserwatorskie lub formalne

funkcja w architekturze

określa do czego ma służyć obiekt, decyduje o układzie przestrzennym, podziale na strefy i ergonomii wnętrz

forma w architekturze

odnosi się do kształtu i wyglądu budynku lub przestrzeni, obejmując zarówno aspekty estetyczne jak i funkcjonalne. Jest to kluczowy element projektowania, który ma wpływ na odbiór przestrzeni oraz na to, jak budynek wpisuje się w otoczenie

konstrukcja w architekturze

techniczna podstawa budynku, zespół elementów nośnych, które utrzymują strukturę i przenoszą obciążenia; musi być bezpieczna, trwała i dostosowana do funkcji i formy

funkcjonalność projektowanego wnętrza

zgodność przestrzeni z jej przeznaczeniem i potrzebami użytkowników, czytelny układ funkcjonalny, odpowiednie wymiary i proporcje pomieszczeń, łatwość poruszania się

walory użytkowe wnętrza

wszystko co wpływa na komfort codziennego korzystania z wnętrza, oświetlenie dzienne i sztuczne, akustyka, wentylacja i mikroklimat, materiały łatwe do utrzymania czystości, trwałe i bezpieczne

kuchnia zamknięta zalety

oddzielenie strefy roboczej od reprezentacyjnej, lepsze ograniczenie zapachów, hałasu i bałaganu, większe skupienie podczas gotowania

kuchnia zamknięta wady

brak kontaktu z domownikami/ gośćmi podczas pracy, często mniejszy dopływ światła dziennego

wytyczne projektowe kuchni zamkniętej

dobre oświetlenie, logiczny układ funkcjonalny (trójkąt roboczy), zapewnienie wentylacji i ergonomicznych blatów

kuchnia otwarta zalety

integracja życia domowego, optyczne powiększenie przestrzeni, lepsze doświetlenie, nowoczesny wygląd, swoboda aranżacji

kuchnia otwarta wady

rozchodzenie się zapachów i dźwięków, konieczność utrzymania większego porządku, czasem brak możliwości odizolowania strefy roboczej

wytyczne projektowe kuchni otwartej

dobre wyciągi i wentylacja, organizacja przestrzeni tak by nie dominowała w salonie, możliwość częściowego zamknięcia (wyspa, przeszklenie, mobilna ścianka)

minimalne wymiary łazienki dla osób niepełnosprawnych

powierzchnia manewrowa 150 cm na 150 cm, szerokość drzwi min. 90, bez progu, wysokość klamki i osprzętu 85 - 120 cm od podłogi

umywalka w łazience dla niepełnosprawnych

montowana na wysokości około 80 cm, z wolną przestrzenią pod spodem około 60 cm głębokości, bateria najlepiej jednouchwytowa lub bezdotykowa

miska ustępowe w łazience dla niepełnosprawnych

wysokość siedziska 45-50cm, po obu stronach uchwyty, składane lub stałe, długość min. 70 cm, zamocowane na wys. 70-85 cm, podjazd wózkiem z boku lub przodu

prysznic w łazience dla niepełnosprawnych

bezprogowy, z siedziskiem zamontowanym na wysokości 45 - 50cm, poręcze pionowe i poziome, słuchawka na drążku z regulacją

dodatkowe zasady w łazience dla niepełnosprawnych

antypoślizgowa podłoga, kontrastowe oznaczenia elementów, lustro pochylone lub zaczynające się nisko (od 90 cm), dzwonek alarmowy

wymóg minimalnego nasłonecznienia

co najmniej jedno pomieszczenie mieszkalne w lokalu powinno być nasłonecznione przez minimum 3 godziny dziennie w okresie od 22 marca do 22 września, w przypadku mieszkań jednopokojowych ten pokój musi spełniać ten warunek

jak liczy się czas nasłonecznienia

okna wschodnie od wschodu do godziny 13, okna zachodnie od godziny 11 do zachodu, okna północne nie spełniają wymogu nasłonecznienia, niezależnie od czasu, okna południowe liczy się cały dzień

znaczenie nasłonecznienia dla projektowania

wpływa na komfort psychiczny, rytm dobowy, zdrowie mieszkańców i bilans energetyczny, brak nasłonecznienia obniża wartość nieruchomości

znaczenie oświetlenia w projektowaniu witryn sklepowych

światło pełni kluczową rolę, nie tylko oświetla produkt, ale buduje nastrój i kieruje wzrokiem klienta, najczęściej wykorzystuje się światło skupione i rozproszone, często w kombinacji

charakterystyka oświetlenia skupionego (akcentującego) na witrynie sklepowej

światło kierunkowy, wąski strumień, wyraźne cienie i kontrasty, skupia uwagę na konktretnym elemencie ekspozycji

zastosowanie oświetlenia skupionego (akcentującego) na witrynie sklepowej

podkreślanie produktu flagowego, tworzenie efektu scenicznego, realizowane przez reflektory, spoty, listwy szynowe z ruchomymi źródłami światła

charakterystyka oświetlenia rozproszonego (ogólnego) na witrynie sklepowej

światło miękkie, równomierne, rozlewające się po przestrzeni, brak wyraźnych cieni, delikatne modelowanie formy

zastosowanie oświetlenia rozproszonego (ogólnego) na witrynie sklepowej

budowanie ogólnego tła świetlnego, podkreślenie kolorystyki i nastroju ekspozycji, używane przy produktach które wymagają naturalnego odbioru np. odzieży, źródła: oprawy sufitowe, panele led, taśmy led z dyfuzorami

zalety oświetlenia dziennego we wnętrzach

naturalne, przyjazne dla wzroku, reguluje rytm biologiczny, wspiera samopoczucie i koncentrację, ogranicza zużycie energii

wady oświetlenia dziennego we wnętrzach

zależne od pory dnia i nocy, w nadmiarze może powodować przegrzewanie, olśnienie, refleksy

zasady projektowania oświetlenia dziennego we wnętrzach

optymalna orientacja okien względem stron świata, przeszklenia o odpowiednich proporcjach, rozproszenie światła, stosowanie świetlików, przeszkleń wewnętrznych w głębi budynku

zalety oświetlenia sztucznego we wnętrzach

niezależność od warunków zewnętrznych, możliwość modelowania nastroju, precyzyjne oświetlenie stref funkcjonalnych

wady oświetlenia sztucznego we wnętrzach

może powodować zmęczenie oczu, generuje koszty, nie zastąpi światła dziennego pod względem fizjologicznym

zasady projektowania oświetlenia sztucznego we wnętrzach

warstwowe podejście, unikanie olśnienia i cieni. dobór barwy światła do funkcji pomieszczenia, energooszczędne źródła światła

definicja czytelnego, prawidłowo zaprojektowanego komunikatu wizualnego w przestrzeni publicznej

dobry komunikat to taki, który jest natychmiast czytelny, intuicyjny i jednoznaczny, bez względu na wiek, język czy poziom znajomości danego miejsca, jego skuteczność zależy od prostoty, kontrastu, spójności i umiejscowienia

zasady czytelnego, prawidłowo zaprojektowanego komunikatu wizualnego w przestrzeni publicznej

uniwersalność, kontrast i widoczność, lokalizacja i spójność graficzna

program funkcjonalny definicja

to zestaw wszystkich stref, urządzeń i funkcji, jakie powinny się znaleźć w danym pomieszczeniu, aby było ono ergonomiczne, komfortowe i odpowiadało na potrzeby użytkownika

podstawowe strefy łazienki

sanitarna, umywalki, kąpielowa, przechowywania, opcjonalnie strefa prania

zasady projektowe łazienka

zachowanie odpowiednich odległości funkcjonalnych, łatwość utrzymania czystości, wentylacja, dobre oświetlenie, antypoślizgowe podłogi, strefy mokre i suche

wc

szerokość strefy użytkowej 80 cm, odległość od ściany bocznej do osi 40 cm, przestrzeń przed WC 60 - 80 cm, wysokość siedziska 42-45 cm

umywalka

wysokość montażu 85 - 90 cm od posadzki, szerokość 45- 60 cm, odległość od ściany bocznej 20 cm, przestrzeń przed umywalką 70-80cm

wanna

wysokość wanny od posadzki 55- 60 cm, przestrzeń przed wanną min. 70 cm, jeśli wolnostojąca odstęp od ścian 20-30 cm

prysznic

minimalna przestrzeń kabiny 90 na 90 cm, przestrzeń przed wejściem min. 80 cm, wysokość montażu słuchawki 110-180 cm

pralka

szerokość 60 cm, głębokość 45- 60cm, przestrzeń przed 80 -90 cm

gniazdka w łazience

110 cm od podłogi, z dala od źródeł wody

strefy pokoju odnowy biologicznej

relaksu, sauna lub kabina infrared, prysznic wrażeń/ lodowy, jacuzzi lub wanna z hydromasażem, strefa masażu lub fitness

zasady projektowe pokoju odnowy biologicznej

materiały odporne na wilgoć i wysoką temperaturę, oświetlenie nastrojowe i punktowe, izolacja akustyczna, wentylacja mechaniczna lub rekuperacja

ergonomia kuchni definicja

polega na takim zaplanowaniu przestrzeni, by była wygodna, bezpieczna i funkcjonalna, dostosowana do naturalnego rytmu pracy i potrzeb użytkownika, musi umożliwiać sprawne poruszanie się i wykonywanie czynności w logicznej kolejności

trójkąt roboczy

trzy główne strefy lodówka, zlew, kuchenka powinny tworzyć trójkąt, odległości lodówka - zlew 120-210 cm, zlew kuchenka od 120- 210cm, lodówka kuchenka od 120 - 270 cm

strefy funkcjonalne kuchni

przechowywanie zapasów, przechowywanie naczyń, zmywanie, przygotowanie posiłków, gotowanie i pieczenie, strefy powinny być uporządkowane od zimnej do gorącej

blat roboczy wysokość

wysokość 85 - 91 cm zależnie od wzrostu

zmywarka

najlepiej podniesiona np. 45 - 60 cm od podłogi

szafki wiszące

dolna krawędź na wys.ok. 140 cm

odległość między blatem a szafkami wiszącymi

50 - 60 cm

szerokość blatu roboczego

minimum 90 cm, optymalnie 120 cm

przestrzeń między ciągami w kuchni dwurzędowej

minimum 120 cm

przegrody działowe

niekonstrukcyjne ściany wewnętrzne, ich zadaniem jest wydzielanie przestrzeni, nie przenoszą obciążeń konstrukcyjnych, ale pełnią wiele istotnych funkcji użytkowych, estetycznych i technicznych – szczególnie we współczesnym projektowaniu wnętrz

współczesne funkcje przegród działowych

funkcjonalna, akustyczna, estetyczna, techniczna, mobilność i elastyczność

współczesne materiały przegród działowych

płyty g-k, szkło, drewno, MDF, ścianki lamelowe, beton architektoniczny, przegrody mobilne

znaczenie przegród działowych w projektowaniu wnętrz

modelują przestrzeń, pozwalają tworzyć wnętrza wielofunkcyjne, reagujące na potrzeby użytkownika, łączą funkcję praktyczną i estetyczną – pozwalają kształtować przestrzeń, zapewniać intymność i komfort, pełnią rolę kompozycyjną i techniczną we wnętrzu

przystosowanie budynków dla osób niepełnosprawnych

budynek przystosowany dla niepełnosprawnych musi uwzględniać ruch, percepcję i samodzielność, architektura inkluzywna nie oznacza projektowania specjalnego ale projektowanie uniwersalne

dojście i wejście do budynku przystosowanego dla osób niepełnosprawnych

równa antypoślizgowa nawierzchnia, podjazdy o nachyleniu do 6%, z poręczami i spocznikami, drzwi wejściowe min. 90 cm, najlepiej automatyczne lub łatwe do otwarcia, brak progów lub maksymalnie 2 cm

komunikacja pozioma i pionowa w budynkach przystosowanych dla niepełnosprawnych

korytarze min. 120 cm szerokości, drzwi wewnętrze min. 90 cm, winda 110 na 140 cm, przyciski na wysokości 85-120 cm, komunikaty głosowe i wizualne, schody oznaczone krawędzie, kontrastowe kolory, poręcze obustronne

pomieszczenia i wyposażenie w budynkach przystosowanych do osób niepełnosprawnych

łazienki dostępne, lada w recepcji na dwóch poziomach, oznaczenia i piktogramy czytelne, kontrastowe, często z alfabetem Braille'a, systemy dźwiękowe i wizualne - dla osób niewidomych i niesłyszących

przestrzeń i ergonomia w budynkach przystosowanych dla niepełnosprawnych

możliwość obrotu wózkiem, pole manewrowe 150 cm średnicy, wyłączniki, domofony, czytniki kart na wys. 85 - 120 cm, oświetlenie bez efektu olśnienia, zróżnicowanie faktur podłogi jako sygnał dla osób z dysfunkcjami wzroku

Czym jest kompozycja architektoniczna

to świadome kształtowanie przestrzeni poprzez zestawienie form, proporcji, rytmu, światła, materiału i koloru w sposób harmonijny i czytelny

Rodzaje kompozycji architektonicznych

symetryczna, asymetryczna, otwarta, zamknięta, statyczna, dymaniczna, centralna, diagonalna, wertykalna i horyzontalna

architektoniczna kompozycja symetryczna

oparta na osi symetrii, elementy rozmieszczone lustrzanie, porządek, harmonia, równowaga, częsta w architekturze klasycznej czy renesansowej, barokowej czy rezydencjonalnej

przykład architektonicznej kompozycji symetrycznej

fasada Pałacu Ujazdowskiego w Warszawie

architektoniczna kompozycja asymetryczna

brak osi symetrii, oparta na równoważeniu elementów o różnej wadze wizualnej, tworzy dynamikę, nowoczesność, ekspresję

przykład architektonicznej kompozycji asymetrycznej

budynki Zahy Hadid

architektoniczna kompozycja otwarta

nie ma wyraźnych granic, może się rozbudowywać, charakter dynamiczny, ciągły, często spotykana w urbanistyce, zespołach mieszkaniowych

przykład architektonicznej kompozycji otwartej

modernistyczne osiedla mieszkaniowe

architektoniczna kompozycja zamknięta

wyraźnie ograniczona forma, skupione wewnętrznie, często wokół osi lub centralnego punktu, tworzy stabilność, monumentalność

przykład architektonicznej kompozycji zamkniętej

plan założenia pałacowo- ogrodowego w Wersalu

architektoniczna kompozycja centralna

układ skupiony wokół jednego dominującego punktu, często kolisty, kwadratowy, promienisty, często stosowana w budowlach sakralnych lub pawilonowych

przykład architektonicznej kompozycji centralnej

rotunda św. Mikołaja w Cieszynie

architektoniczna kompozycja rytmiczna

powtarzalność elementów - kolumn, okien, przęseł- nadająca porządek i tempo przestrzeni, może być regularna lub zmienna

przykład architektonicznej kompozycji rytmicznej

arkady w renesansowych krużgankach

architektoniczna kompozycja kontrastowa

oparta na zestawieniu form o różnych cechach - kształcie, kolorze, skali, fakturze - dla wzmocnienia wyrazu

przykład architektonicznej kompozycji kontrastowej

nowoczesna szklana nadbudowa nad zabytkową kamienicą

architektoniczna kompozycja horyzontalna

układ poziomy - dominujący kierunek linii poziomych np. domy parterowe, modernizm

architektoniczna kompozycja wertykalna

układ pionowy - dominanty pionowe, strzelistość (np. gotyckie katedry)

rodzaje stoisk wystawienniczych

systemowe, indywidualne (autorskie), wyspowe, narożne, przyścienne, szeregowe

elementy systemów targowych

konstrukcje modułowe, panele graficzne, lada, regały, gabloty, magazynki, zaplecza, zawieszenia sufitowe, podłogi podniesione, wykładziny

kryteria dobrego stoiska

czytelność przekazu marki, widoczność z daleko, funkcjonalność przestrzeni, intuicyjna komunikacja wizualna, trwałość i mobilność materiałów

rola strefy wejściowej w budynku mieszkalnym

funkcjonalna, organizacyjna, estetyczna i reprezentacyjna

zasady projektowania strefy wejściowej w budynku mieszkalnym

przemyślana komunikacja, oświetlenie, lustra, materiały odporne na ścieranie i wilgoć, miejsce do siedzenia

strefowanie funkcji w budynku mieszkalnym

polega na logicznym i ergonomicznym podziale przestrzeni na części o różnych funkcjach, co wpływa na wygodę użytkowania, prywatność, porządek przestrzenny i komfort życia domowników

główne strefy funkcjonalne w budynku mieszkalnym

wejściowa (komunikacyjna), dzienna (reprezentacyjna), nocna (prywatna), sanitarna, gospodarcza/techniczna

zasady projektowania stref funkcjonalnych w budynku mieszkalnym

separacja funkcji, minimalizacja komunikacji między strefami, logika użytkowania, elastyczność

strefowanie funkcji w budynku użyteczności publicznej

polega na podziale przestrzeni według dostępności, przeznaczenia i intensywności użytkowania, co zapewnia logikę poruszania się, bezpieczeństwo i sprawne działanie obiektu

główne strefy funkcjonalne w budynkach użyteczności publicznej

ogólnodostępna (publiczna), półpubliczna (obsługowo-komunikacyjna), prywatna (pracownicza/administracyjna), techniczna i serwisowa

zasady strefowania w budynkach uzyteczności publicznej

logika i czytelność układu, zachowanie separacji funkcji, bezpieczeństwo i ewakuacja, czytelne oznakowanie

typy kuchni

otwarta, zamknięta, jednorzędowa (liniowa), dwurzędowa (równoległa) w kształcie litery L, w kształcie litery U, kuchnia z wyspą, kuchnia z półwyspem

budownictwo modułowe

opiera się na prefabrykowanych modułach przestrzennych, które powstają w fabryce i są montowane na placu budowy. To podejście zyskuje na znaczeniu ze względu na efektywność, szybkość realizacji i powtarzalność

zalety konstrukcji modularnej

szybki czas realizacji, powtarzalność i skalowalność, precyzja i jakość wykonania, ekologiczność, elastyczność aranżacyjna

wady konstrukcji modularnej

ograniczenia wymiarowe, powtarzalność formy, trudniejsza indywidualizacja, widoczność podziałów konstrukcyjnych

wpływ konstrukcji modularnej na rozwiązanie wnętrza

układ podporządkowany siatce modułów, instalacje prowadzone w modułach, możliwość powtarzania układów funkcjonalnych, wykończenie wnętrz fabryczne, ścianki działowe muszą współgrać z konstrukcja nośną modułu

wizualny odbiór wnętrza

sposób postrzegania przestrzeni za pomocą wzroku, oceniamy wnętrze pod względem kompozycji, koloru, światła, skali i harmonii

co wpływa na wizualny odbiór wnętrza

proporcje i skala, kolorystyka, światło, materiały i faktury, rytm, perspektywa i widok, dominanta wizualna

środki jakimi dysponuje archtekt wnętrz

kolor, światło, forma, proporcja, materiał, faktura, detal, kompozycja przestrzenne, wizualna ciągłość i podział przestrzeni, roślinność, tkaniny, grafika użytkowa

wnętrze otwarte

To przestrzeń bez tradycyjnych ścian działowych, w której funkcje – np. kuchnia, jadalnia i salon – płynnie się przenikają

zalety wnętrz otwartych

wrażenie większej przestronności i światła, lepsza integracja domowników, elastyczność aranżacyjna, łatwiejsza komunikacja i wielofunkcyjność

wady wnętrz otwartych

mniejsza intymność i izolacja akustyczna, trudność z ukryciem bałaganu, wymaga spójnej estetyki dla całej strefy

wnętrze zamknięte

To układ, w którym każde pomieszczenie stanowi osobną, wydzieloną strefę, oddzieloną drzwiami i ścianami

zalety wnętrz zamkniętych

większa prywatność i separacja funkcji, lepsza kontrola akustyki, zapachów i porządku, możliwość niezależnego projektowania każdego wnętrza

wady wnętrz zamkniętych

ściany zabierają miejsce, mniejsze doświetlenie wnętrz środkowych, ograniczona elastyczność w użytkowaniu przestrzeni

kompozycja plastyczna we wnętrzu

sposób w jaki projektant rozmieszcza elementy przestrzeni, w celu osiągnięcia określonego wyrazu artystycznego, funkcjonalnego i emocjonalnego

czynniki kompozycyjne wpływające na charakter wnętrza

układ, dominanta, rytm, skala i proporcje, kolorystyka i kontrast, światło i cień

jak kolorystyka wpływa na wnętrze

modelowanie przestrzeni, budowanie klimatu, porządkowanie i strefowanie, komunikacja stylu i charakteru

współczesne tendencje w projektowaniu mebli

wielofunkcjonalność, modułowość, minimalizm, ekologia, personalizacja, integracja technologii, ergonomia i zdrowie

rytm w projektowaniu wnętrz i architekturze

to świadome powtarzanie elementów plastycznych – takich jak kształty, linie, kolory, światło, faktury czy formy – w określonym porządku i odstępach, aby nadać kompozycji harmonię, porządek i kierunek

rodzaje rytmu

regularny (ciągły), nieregularny (swobodny), rosnący/malejący (akcentowany), kontrastowy

przykłady rytmu we wnętrzach

sufit z belkami, lamele drewniane, tapeta z geometrycznym wzorem, rzędy opraw świetlnych

zasady projektowania drzwi ewakuacyjnych

otwieranie w kierunku ewakuacji, odpowiednia szerokość i wysokość, brak progów i łatwe otwieranie, zgodność z klasą odporności ogniowej