polski

koniec wieku xix

wiersz to zapis wyobrazinego dialogu z czlowiekiem konca wieku lub zapis wwwnetrzengp monologu podmiotu lirycznego rozwazane sa wszelkie mozliwosci uzyskania wsparcia i ucieczki od bezsensu egzystencji rozpaczliwe oytanie nie przynosi rozstrzeygniecia por

hymn do nirvany

bluznierczy hymn skomponowany zgofnie z zasadami gatunku konczh sie formula modlitewna czlowiek przedstawiony jako niewolnik natiry i kultury ktory zyje w odchoani klesk o cierpien wiersz eksponuje uczucia smutku i wstretu do zycia shopenhaueryzm wyobraze

eviva larte

kazda strefe wiersza rozpoczyna i konczh tytul (niech zyje sztuka) to wezwanie do artystow by bronili idealow swoich opozycja filister artysta art. ma poczhcie misji w spoleczenstwie wyznajacym kult pieniadza zuje jak wyrzutek czasami w nedzy wartosc najw

kowal

z cennych kruszcow wykuwa swoje serce ma byc silne mezne hartowanr gdyby powstalo rysa chorej mocy skazone niech sie rozsypie w pyl nawiazanie do nitchego kult sily eliminacja slabosci utwor to sonet ale dunamika pracy wykracza loza czesc opisowa wystepuj

deszcz jesienny

jesien ulubiona pora dekadentow mogyw widm szatana pozaru zagrody smierci dzieci pogrzebu obraz duszy dotknietej choroba paychiczna wieku ma ktora skladaja sie poczucie bezdranosci niemocy zagrozenia zr strony niewidomych sil postawa dekadencka shopenhau

melodia mgiel nocnych

podmiot liryczny to mgla upersyfilowana dobiera wrazenia przemieszcza sie jest w ciaglym ruchu pod wplywem wiatry tanczy mgla odbiera wrazenia doznania zapchowe odbiorca ma wrazenie spiewu polaczenie doznan czyli synestezja ten sapis chwili ulotnej wrazen

krzak dzikiej rozy w ciemnych smerczynach

pejzaz gorski w roznych porach dnia od rana po wieczor bohaterami sa gorskie rosliny roza symbol zycia limba symbol smierci