término |
definición |
empezar lección
|
|
obejmuje teoretyczne i technologiczne problemy procesów: walcowania, ciągnienia i tłoczenia, kucia, prasowania i wyciskania, a także niekonwencjonalnych procesów kształtowania materiałów.
|
|
|
empezar lección
|
|
Cięcie polega na oddzieleniu jednej części materiału od drugiej za pomocą narzędzi, natomiast kształtowanie polega na zmianie kształtu materiału do pożądanego.
|
|
|
empezar lección
|
|
Jest to cięcie wzdłuż linii niezamkniętej, po czym następuje oddzielenie jednej części od drugiej.
|
|
|
empezar lección
|
|
Jest to cięcie wzdłuż linii zamkniętej okalającej przedmiot wycinany.
|
|
|
empezar lección
|
|
Jest to cięcie wzdłuż linii zamkniętej, w której wycięta część jest odpadem.
|
|
|
empezar lección
|
|
Jest to cięcie wzdłuż linii niezamkniętej, w której część odcięta jest odpadem.
|
|
|
empezar lección
|
|
Jest to cięcie, w którym następuje usunięcie naddatków.
|
|
|
empezar lección
|
|
Jest to cięcie po linii niezamkniętej bez usunięcia materiału, często następuje odgięcie oddzielonego materiału.
|
|
|
empezar lección
|
|
Jest to rozdzielenie na części za pomocą cięcia.
|
|
|
empezar lección
|
|
Polega na odcinaniu naddatków z materiału, aby uzyskane powierzchnie były wykonane dokładniej (wymiarowo) jak również miały ostre krawędzie i gładką powierzchnię cięcia.
|
|
|
Siła cięcia (Składowa F skierowana zgodnie z kierunkiem ruchu stempla decyduje o sile osiowej, wywieranej na suwak prasy oraz o wielkości pracy cięcia) Obliczona wartość siły F odnosi się do chwili, w której siła ta osiąga maksimum, co zazwyczaj zbiega się chwilą powstania pęknięcia. empezar lección
|
|
F = klgRt (l – długość linii cięcia, w mm; g – grubość ciętego materiału wmm) ; Rt – wytrzymałość materiału na ścinanie, w MPa k – współczynnik uwzględniający wpływ dodatkowych oporów cięcia spowodowanych np.: stępieniem krawędzi tnących, przesunięciem stempla w stosunku do otworu, miejscowym utwardzeniem materiału itp. Wartość z przedziału: od 1,2 do 1,3.
|
|
|
Wytrzymałość materiału na ścinanie można wyznaczyć dla stali z zależności: empezar lección
|
|
Rt = 0,8· Rm lub: Rt = 1,2· Re gdzie: Rm jest wytrzymałością materiału na rozciąganie, Re jest granicą plastyczności materiału.
|
|
|
Czynniki wpływające na proces tłoczenia empezar lección
|
|
rs– promień stempla, rm– promień matrycy, s – luz pomiędzy matrycą i stemplem, Fd – siła dociskacza, v – prędkość stempla rs– promień stempla, rm– promień matrycy, s – luz pomiędzy matrycą i stemplem, Fd – siła dociskacza, v – prędkość stempla
|
|
|
Wytłoczki o powierzchni nierozwijalnej empezar lección
|
|
Wytłoczki o powierzchni nierozwijalnej - zalicza się przedmioty od bardzo prostych (typu miseczka) do złożonych kształtów (elementy karoserii samochodu). Wspólną cechą tych wytłoczek jest to, że nie można ich rozłożyć na płaszczyźnie przez rozginanie, bez pocięcia.
|
|
|
Podstawowe operacje kształtowania wytłoczek nierozwijalnych Operacje kształtowania wytłoczek nierozwijalnych na prasach dzielimy na dwie grupy: empezar lección
|
|
operacje służące do nadania zasadniczego kształtu wytłoczce: operacje wykańczające: dotłaczanie, wywijanie, rozpychanie, obciskanie. wytłaczanie, przetłaczanie, przewijanie, wyciąganie;
|
|
|
empezar lección
|
|
jest to proces, podczas którego następuje przekształcenie płaskiego półwyrobu w wytłoczkę o powierzchni nierozwijalnej.
|
|
|
empezar lección
|
|
polega na zwiększeniu wysokości wytłoczki kosztem zmniejszenia średnicy _ d, przy czym grubość ścianki _ g, powiększa się.
|
|
|
empezar lección
|
|
w wyniku procesu przewijania powierzchnia wewnętrzna wytłoczki staje się zewnętrzną.
|
|
|
empezar lección
|
|
polega na zwiększeniu wysokości wytłoczki przez zmniejszenie grubości jej ścianki, przy czym wewnętrzna średnica wytłoczki nie ulega zazwyczaj większej zmianie.
|
|
|
empezar lección
|
|
polega na nadaniu wytłoczce ostatecznego kształtu.
|
|
|
empezar lección
|
|
za pomocą wywijania otrzymuje się powiększenie uprzednio wyciętych otworów i wywinięcie ścianek dookoła tych otworów.
|
|
|
empezar lección
|
|
obciskaniem nazywa się operacje, która powoduje zmniejszenie wymiarów poprzecznych wyrobów.
|
|
|
empezar lección
|
|
rozpychaniem nazywa się operację, która powoduje powiększenie wymiarów poprzecznych wyrobów. Stosuje się do kształtowania wypukłych, bocznych ścian rur, kształtowania kołnierzy wytłoczek.
|
|
|
Wybór technologii tłoczenia empezar lección
|
|
bez dociskacza lub z dociskaczem
|
|
|
Wytłaczanie: a) bez dociskacza, b) z dociskaczem; empezar lección
|
|
1 – stempel, 2 – matryca, 3 – wytłaczany metal, 4 – dociskacz
|
|
|
Warunek utraty stateczności empezar lección
|
|
Pozwala nam obliczyć konieczność stosowania dociskacza w procesie tłoczenia.
|
|
|
Zastosowanie dociskacza jest konieczne, jeżeli powyższa zależność jest spełniona (prawdziwa). To znaczy kiedy lewa strona jest równa bądź mniejsza od prawej. Tendencja do sfałdowania jest tym większa, im mniejszy jest stosunek grubości do średnicy krążka blachy. empezar lección
|
|
Dla uniknięcia sfałdowań najczęściej stosuje się wytłaczanie z dociskiem. Wadą stosowania dociskacza jest zwiększenie oporów tarcia, które wskutek zbyt dużej siły nacisku mogą być przyczyną pęknięcia wytłoczki.
|
|
|
g = 2 mm, D = 100 mm, m1=0,7 empezar lección
|
|
|
|
|
g = 2 mm, D = 100 mm, m1=0,5 empezar lección
|
|
|
|
|
Współczynnik wytłaczania i stopień wytłaczania empezar lección
|
|
W praktyce przemysłowej przyjęto określać wartość współczynnika wytłaczania:
|
|
|
empezar lección
|
|
d – średnica wytłoczki, D – średnica krążka materiału wejściowego blachy.
|
|
|
Graniczny współczynnik wytłaczania empezar lección
|
|
Jeżeli współczynnik m1 (obliczony) jest większy od pewnej wartości granicznej
|
|
|
empezar lección
|
|
Wartość granicznego współczynnika wytłaczania (mgr) zależy od: rs – promień zaokrąglenia stempla, rm – promień zaokrąglenia matrycy. rodzaju materiału, względnej grubości blachy: g/D, względnych promieni zaokrągleń: rs/g i rm/g oraz tarcia na stemplu, dociskaczu i matrycy
|
|
|
Określenie sił w procesie wytłaczania empezar lección
|
|
W czasie wytłaczania spełniony musi być warunek:
|
|
|
empezar lección
|
|
|
|
|
Maksymalna siła wytłaczania jest równa sile zrywającej wówczas, gdy współczynnik jest równy granicznej wartości. Ponieważ w pierwszym przybliżeniu siła zrywająca wytłoczkę wynosi: empezar lección
|
|
gdzie: d – średnica wytłoczki, g – grubość początkowa materiału, Rm – wytrzymałość na rozciąganie kształtowanej blachy.
|
|
|
Gdy współczynnik m1 jest większy od wartości granicznej empezar lección
|
|
siła Fmax jest mniejsza od Fzr, przy czym stosunek tych dwóch sił, oznaczamy przez n
|
|
|
Uwzględniając wartości współczynnika n podane w tabeli 2, maksymalną siłę wytłaczania można obliczyć ze wzoru: empezar lección
|
|
|
|
|
empezar lección
|
|
|
|
|
Siłę wywieraną przez dociskacz empezar lección
|
|
|
|
|
Ad – powierzchnia, na którą działa dociskacz empezar lección
|
|
q – nacisk jednostkowy, zależny od rodzaju materiału i jego grubości
|
|
|
empezar lección
|
|
D – średnica krążka materiału wejściowego blachy, dm – średnica otworu matrycy, rm – promień zaokrąglenia krawędzi matrycy
|
|
|
Schemat tłoczenia z dociskaczem empezar lección
|
|
Schemat tłoczenia z dociskaczem s – luz pomiędzy matrycą i stemplem, ds – średnica stempla, rm – promień zaokrąglenia krawędzi matrycy, rs – promień zaokrąglenia krawędzi stempla, dm – średnica otworu matrycy.
|
|
|
empezar lección
|
|
|
|
|
empezar lección
|
|
|
|
|
Całkowita siła potrzebna do wytłaczania (minimalna siła nacisku prasy) wynosi: empezar lección
|
|
Całkowita siła potrzebna do wytłaczania (minimalna siła nacisku prasy) wynosi:
|
|
|
Całkowita siła potrzebna do wytłaczania (minimalna siła nacisku prasy) wynosi: empezar lección
|
|
Całkowita siła potrzebna do wytłaczania (minimalna siła nacisku prasy) wynosi:
|
|
|
empezar lección
|
|
Wykrawanie jest to cięcie przyrządem na prasie. Spójność metalu narusza się narzędziem, którego składowymi są: stempel tnący i matryca tnąca.
|
|
|
empezar lección
|
|
Proces technologiczny przeróbki plastycznej na zimno lub na gorąco blach, płyt lub folii, obejmujący cięcie i kształtowanie z nich przedmiotów małej grubości w stosunku do szerokości i długości, np. powłok blaszanych, rur czy kształtowników giętych.
|
|
|