Metody i formy zabezpieczenia ładunków w transporcie.

1. Metody mocowania ładunków:

Rozróżnia się dwie metody mocowania polegające na: -zwiększeniu tarcia (metoda siłowa), - ustalaniu pozycji (metoda kształtowa).

Sposoby mocowania w codziennym transporcie:

- poprzeczne opasanie (metoda siłowa, zwiększenie tarcia), istotą jest umocowanie ładunku środkiem przeciągniętym przez ładunek między co najmniej dwoma punktami mocowania umieszczonymi poza ładunkiem (środek mocujący zwiększa tarcie),

- nałożenie czołowe (metoda kształtowa) - polega na zamocowaniu ładunku za pomocą nałożenia na czoło ładunku środków mocujących),

-owinięcie (metoda kształtowa) - polega na owinięciu środkiem mocującym przewożonego ładunku oraz zamocowaniu go na pojeździe, do przewozu maszyn i urządzeń

zwiększenie tarcia - użycie mat, polega na mocowaniu przedmiotów przez ułożenie ich na innych materiałach powodujących zwiększenie tarcia (łączone zwykle z inną metodą, np. poprzecznym opasaniem).

unieruchomienie (metoda kształtowa) - polega na ograniczeniu wolnych przestrzeni lub możliwości przemieszczania. Poza standardowymi sposobami w niektórych wypadkach stosuje się unieruchomienie przez kliny, kolce drewniane, z użyciem gwoździ włącznie.

osadzenie - polega na przyparciu ładunku do ścian czołowych, burt lub kłonic, najczęściej wymaga to odpowiednio przygotowanych pojazdów. W praktyce prawie zawsze stosowane z innymi technikami zabezpieczania, główny cel to zabezpieczenie przed przesunięci

wypełnienie próżnych przestrzeni - realizowane za pomocą najróżniejszych środków i elementów konstrukcyjnych (belki, kartony, poduszki powietrzne).