Język malarstwa
| término | definición | |||
|---|---|---|---|---|
|
Układ kolorów i kształtów na płaszczyźnie obrazu
|
||||
|
-Centralna -diagonalna -symetryczna -asymetryczna -otwarta -zamknięta -statystyczna -dynamiczna -horyzontalna -wertykalna -rytmiczna -jednoplanowa -wieloplanowa
|
||||
|
Wszystkie kształty podporządkowane centralnie usytuowanemu elementowi
|
||||
|
Ukośna
|
||||
|
Równowaga po obu stronach osi obrazu
|
||||
|
Skupienie większości elementów po jednej ze stron dzieła
|
||||
|
Nieograniczona ramą obrazu
|
||||
|
Zawierające formy mieszczące się w obrazie przedstawienia
|
||||
|
Spokojna, oparta na kierunkach pionowych i poziomych
|
||||
|
Przewaga linii ukośnych, łukowatych
|
||||
|
Akcentująca kierunki poziome
|
||||
|
Najważniejsze są kierunki pionowe
|
||||
|
Złożona z elementów lub kształtów powtarzających się w określonym rytmie
|
||||
|
-Forma płaszczyzny obrazu -kształty przedstawienia -Plamy barwne
|
||||
|
-Prostokąt utytułowany horyzontalnie, poziomo -wertykalnie pionowo, kwadrat, koło tzn tondo lub owal
|
||||
|
-Geometryczne -organiczne wzorowanie na naturze -uproszczone, umowne -przestawiające, figularne
|
||||
|
-Płaskie -dające złudzenie trójwymiarowości, obwiedzione linią -pozbawione konturu
|
||||
|
Gama ciepła, zimna lub kolory neutralne czerń, biel, szarość -barwy abstrakcyjne -stopień nasycenia -dominanta kolorystyczna -kontrast barwny -akcent kolorystyczny
|
||||
|
Niezależne od rzeczywistych kolorów przedmiotów np. czerwone drzewa
|
||||
|
Barwy jaskrawe lub stonowane, pastelowe
|
||||
|
Wyróżniający się element któremu przyporządkowana jest gama barwna obrazu
|
||||
|
Element w kolorze kontrastowym wobec tła
|
||||
|
Ukształtowanie powierzchni obrazu
|
||||
|
Uzyskana dzięki nadaniu grubych warstw gęstej farby za pomocą szerokich pociągnięć pędzla lub szpachelki malarskiej
|
||||
|
Otrzymywana przez nakładanie rzadkiej farby cienkimi, półprzejrzystymi warstwami farmy laserunek
|
||||
|
-Źródło światła -rodzaj światła -sposób operowania światłocieniem -modelunek światłocieniowy -brak modelunku
|
||||
|
Widoczne lub niewidoczne na obrazie, boczne, górne albo usytuowane centralnie
|
||||
|
neutralne lub sztuczne, punktowe albo rozproszone, mocne lub przygaszone
|
||||
|
Jednolite oświetlenie całego przedstawienia, wydobywanie z cienia najważniejszych elementów lub oświetlanie poszczególnych planów obrazów
|
||||
|
-Miękki łagodne przejścia od światła do cienia -twardy ostro zarysowane granice światła i cienia
|
||||
|
Światło i cień umowne
|
||||
|
-Rodzaj użytych farb -podłoże -materiały stosowane
|
||||
|
Inaczej technika malarska np. farba olejna, temperatura, akwarela, pastel, gwasz
|
||||
|
Np. płótno, papier, drewno, tkanina
|
||||
|
W technikach własnych i mieszanych np. pasty strukturalne, żwir, metal, skóra, tworzywa sztuczne
|
||||
|
Sposoby przestawiania trójwymiarowej przestrzeni na płaszczyźnie obrazu
|
||||
|
Pasowa elementy oddalone są umieszczone wyżej
|
||||
|
Przedmioty znajdujące się w głębi są częściowo zasłonięte przez obiekty umieszczone bliżej patrzącego
|
||||
|
Najważniejsze elementy lub postaci są większe od pozostałych
|
||||
|
Zbieżna, linerana, geometryczna wywołuje złudzenie trójwymiarowej głębi m.in. przez skróty perspektywiczne jej odmianami są perspektywy czołowa, z lotu ptaka, żabia, krawędziowa, ukośna
|
||||
|
Przedmioty położone najbliżej mają intensywne barwne i wyraźne kontury a oddalone są coraz jaśniejsze poszarzałe i nieostre
|
||||
|
Wykorzystanie kolorów do wywołania złudzenia głębi barwy stosowane dają efekt oddalenia, a jaskrawe wysuwają optyczne elementy kompozycji na pierwszy plan
|
||||
|
Rekonstruowanie znaczeń przekazywanych przez zewnętrze cechy dzieła
|
||||
|
Wiąże się ze strukturą obrazu bądź wynika z kontekstu czyli np. biografii artysty lub czasu i środowiska w którym powstało dzieło
|
||||
|
Może być nim tytuł wskazujący wprost na odczytanie treści dzieła
|
||||
|
Wywołanie atmosferą obrazu rozmyślania na temat jego natroju oraz skojarzeń i odczuć nim spowodowanych
|
||||
|
Kontemplacja uważne przyglądanie się dziełu, niezbędne do odczytania wszystkich warstw jego treści
|
||||
|
Przyjęty przez twórcę zespół cech charakterystycznych dzieła np. realistyczna ekspresyjna, abstrakcyjna symboliczna narracyjna, figuralna, aluzyjna
|
||||
|
-Jaką sytuację lub scenę przedstawia dzieło -czego dotyczy -do jakiej problematyki odsyła
|
||||
|
Oryginał pozwala ocenić sposób wykonania obrazu rodzaj podłoża, faktura, ślady pędzla i jego rozmiary
|
||||
|
Reprodukcja ogranicza kontakt z dziełem do patrzenia na płaski układ form, kompozycje, kolorystykę itp.
|
||||
|
Czy jest adekwatny do form przedstawionych na obrazie
|
||||
|
Czy podpowiada sposób patrzenia na dzieło, czy raczej komplikuje i utrudnia rozumienie obrazu
|
||||
|
Może pozostać z zgodności z tematem gdy go odzwierciedla i ułatwia zrozumienie dzieła lub może powodować powstanie wizualno-słownej zagadki
|
||||
